Op bezoek bij de uitgeverij

Pasgeleden hadden we het nog over wat boekbloggers van uitgeverijen willen. Eén ding dat ik noemde, was uitgenodigd worden voor een bijeenkomst “met hapjes, drankjes, auteurs, en een goodie bag”. Atlas Contact bediende deze boekblogger (mij dus) op haar wenken door mij uit te nodigen voor een middag waarin inderdaad al deze ingrediënten aanwezig waren.

Op de “Aanbieding de Luxe“, vertelden zes auteurs over hun (5) boeken die volgend voorjaar bij Atlas Contact uitkomen. Ken je dat, je hoort een schrijver vertellen over zijn of haar nieuwe boek en je bent meteen enthousiast? Ik had dat vijf keer deze middag. Alle boeken die gepresenteerd werden wil ik lezen!

Het bleek een veel intiemere bijeenkomst te zijn dan ik had verwacht. In het tuinhuis van de nieuwe residentie van de uitgeverij, aan de Prinsengracht in Amsterdam, stond een lange tafel gereed, met daarop vlaaien, stroopwafels, bokkenpootjes, fruit en verschillende soorten warme en koude dranken. Bij elke zitplaats lagen brochures met daarin de nieuwe boeken voor het komend voorjaar. Er waren zo’n 20 mensen, waaronder de auteurs en mensen van Atlas Contact, en een stuk of tien, twaalf genodigden: een traditionele boekhandelaar en een online boekhandelaar, iemand van een bekend praatprogramma en iemand van een (andere) omroep, iemand met een recensie website en zo nog een paar.

Ik vermoedde een zekere desinteresse van een Oude-Media persoon zo gauw deze hoorde dat ik een boekblogger was, of was dat verbeelding? Ach, met de dame van de recensie website had ik wel een leuk gesprek en hebben we verdere contacten gelegd via Twitter.

Na een voorstelrondje kwam eerst Jan Brokken aan het woord. Zijn nieuwe boek, De vergelding is een non-fictie verhaal over de Tweede Wereldoorlog en heeft als ondertitel Een dorp in tijden van oorlog. Ik hoef dat niet, die oorlog, maar toch! Hoe die man vertelde over zijn boek en zijn onderzoek naar het verleden van een dorp in oorlogstijd was echt.heel.interessant! Hij ging zwaar over de toegewezen tijd heen en hoewel mij dat normaal gesproken heel erg stoort, had hij van mij nog lang mogen doorgaan. Er zit niets anders op: dat boek moet ik lezen. Hij beloofde zelfs dat het spannend zal zijn en dat, als het bijna duidelijk is wat er gebeurd is, er nieuwe informatie boven tafel komt waardoor alles weer heel anders geïnterpreteerd moet worden.

Daarna hield Niels ’t Hooft een grappige presentatie over zijn fictie boek dat in april uitkomt, De verdwijners. Hoewel ik uit zijn presentatie niet echt een goed idee over het boek kreeg, was het onderwerp interessant genoeg om het boek te willen lezen: Drie enquêteurs van Google vragen passanten in de straat wat hun verlangens en angsten zijn. Deze informatie wordt door Google doorverkocht aan schimmige organisaties. Maar uit eigen beweging adviseren de enquêteurs mensen ook over de mogelijkheid hun eigen leven te beëindigen.

Lekker maf, daar houd ik wel van!

De Informatiefuik, het derde boek dat gepresenteerd werd, heeft als ondertitel Hoeveel controle heb je over je online identiteit? Dit is het soort boek dat ik liever niet lees omdat ik nogal bang ben voor wat ik daar te weten zal komen. Arnold Roosendaal heeft eerst voor zijn proefschrift en later voor dit boek onderzoek gedaan naar privacy op internet. Hoe marketingbedrijven precies (kunnen) weten wat voor websites jij bezoekt, bijvoorbeeld over welke ziektes je informatie hebt opgezocht en of je op zoek bent naar een andere baan.

Eind vorig jaar kwam de schrijver in de media met zijn onderzoek naar Facebook die op een bedenkelijke manier met onze informatie omging. Uiteindelijk hebben ze, onder andere naar aanleiding van dit onderzoek, hun programma’s in ons voordeel aangepast.

Hanna Bervoets presenteerde haar fictieve roman, Alles wat er is. Dit gaat over een groep mensen die in een schoolgebouw samenkomen waarna er buiten een knal klinkt. Ze moeten van de autoriteiten binnen blijven met de ramen, deuren en gordijnen dicht. Wat er aan de hand is weten ze niet, maar in de loop van weken verandert de groepsdynamiek en wordt het steeds moeilijker met elkaar te leven. Voor dit boek heeft Hanna alle afleveringen van Expeditie Robinson bekeken om een goed beeld te krijgen hoe een groep mensen in isolatie functioneert.

Volgens mij is dit een soort van Gone (Michael Grant) meets Het laatste land (Threes Anna) met een vleugje Kamer (Emma Donoghue).  Best wel mijn soort boek! 🙂

De schrijver van het boek Wij zijn ons brein, Dick Swaab, werd gevraagd een kinderversie van dit boek te maken. Daar heeft hij kinderboekenschrijver Jan Paul Schutten bij betrokken. Het resultaat is een boek met ongeveer dezelfde informatie als Wij zijn ons brein maar dan voor kinderen vanaf een jaar of 10 (en ook heel geschikt voor tieners en zelfs volwassenen).

Het boek is geschreven in de vorm van emails waarbij twee kinderen die een project voor school moeten doen in contact komen met Dick Swaab en steeds meer vragen gaan stellen aan de bekende hersenonderzoeker.

Geef toe: die boeken zijn toch allemaal zeer het lezen waard? In de brochures voor het komend voorjaar staan nog veel meer mooie boeken.

Na afloop van de presentaties kregen we een rondleiding door het gebouw. De uitgeverij zit hier pas een week of zo en alles rook nog naar verf en naar nieuwe vloeren. Het gebouw bestaat uit twee huizen waar op elk van de vier verdiepingen door de tussenmuur is gebroken zodat de huizen met elkaar in verbinding staan en één geheel lijken. De kantoren zijn ruim en licht, doordat er half-glazen wanden inzitten. Vele boekenplanken aan de muren waarin aan aantal van mijn favorieten. Murakami hier! Nigella daar! En kijk: Kingsolver! (die was ik net zelf aan het lezen, in het Engels, dus niet van deze uitgeverij 🙂 ).

Het zag er degelijk, modern en nog een beetje kil uit, maar de schilderijen hingen nog niet aan de muur. De medewerkers waren in ieder geval heel vriendelijk en gastvrij. De borrel na afloop kon ik helaas niet mee maken. Zoals dat wel vaker gaat: óf ik heb niets bijzonders, óf ik heb twee of drie dingen op een dag die allemaal de moeite waard zijn.

In ieder geval voldeed deze middag geheel aan mijn wens om eens bij een uitgeverij op bezoek te gaan. Met een zeer volle goodie bag (waarover een andere keer meer) nam ik afscheid. Hartelijk dank voor deze geweldige middag, mensen van Atlas Contact!

En jij? Word jij helemaal enthousiast van een boek als je de schrijver erover hoort praten?

Naar welke van deze boeken ben jij benieuwd?

Advertentie