Boekrecensie: Met een rode Porsche naar Berlijn door Christian Jaschinski

Van de achterkant: Na zestien jaar huwelijk gaat Max’ vrouw ervandoor met een tatoeëerder, iets waar zijn dochter hem de schuld van geeft. Bovendien gaat zijn promotie niet door, omdat een jongere collega de baan voor zijn neus wegkaapt. Volgens zijn beste vriend Bolle heeft Max nu drie opties: een vriendin van vijfentwintig nemen, een nieuwe baan zoeken of een sportwagen kopen. Max kiest voor optie drie, koopt een Porsche en brengt Bolle daarmee naar een sollicitatiegesprek in Berlijn. Hij raakt de Porsche kwijt, maar ontmoet een vrouw die hem behoorlijk in verwarring brengt.

Dit is een zowel grappig, als ook een heel realistisch aanvoelend verhaal over een man, Max, wiens vrouw hem verlaat. Hij loopt ook nog een promotie mis en moet zijn leven opnieuw invulling gaan geven. De gebeurtenissen zijn niet zo realistisch (maar wel heel grappig). De emoties van Max en zijn reacties op wat er gebeurt zijn des te meer herkenbaar. Hij is boos op zijn vrouw en op haar minnaar, en in een poging haar terug te winnen, stalkt hij haar zowat. Zijn beste vriend Bolle vindt dat ze maar een weekend naar Berlijn moeten, in de rode Porsche die Max net gekocht heeft. Onderweg en ter plaatste gebeuren er allerlei dingen waardoor de problemen met werk en ex-vrouw op de achtergrond raken. Bolle’s plan is dus geslaagd!

Het verhaal doet me een beetje denken aan de J. Kessel boeken van P.F. Thomese, maar dan wel minder plat. Het is een mannenverhaal dat ook leuk is voor vrouwen, geschreven op een vlotte, maar redelijk literaire wijze, met af en toe een existentieel overdenkinkje en een puberale angst om af te gaan bij de vrouw waar hij op slag verliefd op wordt. Een vermakelijk verhaal. Aanrader!

Advertentie

Boekrecensie: De verdwenen dochter door Sara Lovestam

In dit verhaal speelt een onwaarschijnlijke detective de hoofdrol. Kouplan is een jongeman die elk moment zelf door de poltie opgepakt kan worden, omdat hij illegaal in het land verblijft. Omdat hij dringend geld nodig heeft, besluit hij een advertentie te plaatsen en zijn diensten als prive detective aan te bieden.

Een moeder, wiens dochter verdwenen is en die niet naar de politie wil stappen, huurt hem in. Met de schaarse aanwijzingen van de moeder probeert Kouplan de verdwijning op te lossen. Hij moet daarvoor in het criminele circuit van de stad rondvragen, met alle gevaren van dien. Zal hij het kind kunnen vinden voordat er iets naars met haar gebeurt?

De verdwenen dochter is een verrassende en originele misdaadroman. Kouplan is nauwelijks geschikt om als detective te werken, maar hij weet toch stukje bij beetje wat nuttige informatie te verkrijgen. Het is geen kwestie van puzzelstukjes op de juiste plaats zetten, want sommige puzzelstukjes kloppen niet. Maar welke zijn dat?

Doordat Sara Lovestam gewerkt heeft als docent Zweeds voor immigranten in Zweden, weet ze veel van hoe het is om in een vreemd land te zijn en tegen welke problemen je aanloopt. Het verhaal lijkt daardoor heel realistisch. Omdat de lezer meer weet dan Kouplan, wordt er een extra spanningselement aan het verhaal toegevoegd.

 

De uitgever zegt: ‘Kouplan is vanuit Iran naar Zweden gevlucht, hij heeft geen papieren en zit zonder geld. Wanneer hij zich op internet als privédetective aanbiedt, roept Pernilla zijn hulp in bij het zoeken naar haar zesjarige dochtertje Julia. Wanneer Kouplan zich in de zaak verdiept, loopt hij tegen steeds meer onduidelijkheden aan en hij vraagt zich af wat Pernilla voor hem verzwijgt.’

Gelezen: Lieve door Ronald Giphart

Lieve van Ronald Giphart beviel mij prima. Een stuk beter dan Harem, hoewel ik denk dat Lieve wel wat eenvoudiger in elkaar zit, en misschien iets te veel is voorgevormd – de structuur is wel wat netjes; het had van mij wel iets onberekenbaarder gemogen. Gelukkig gebeurt er iets heel naars, waardoor het verhaal een lekkere opdonder krijgt. Dat mag ik wel.

Het gaat bij Lieve om twee actrices, Lieve (overleden en de minnares van de regisseur) en Liv (jong, mooi, en de hoofdrolspeler in een film over Lieve). Bij Harem haalde ik steeds de vader en de zoon door elkaar, terwijl ik in Lieve, geen probleem had met Lieve en Liv, die redelijk parallelle levens leiden. Ook hun namen lijken – wel wat flauw – nogal op elkaar. Misschien wilde Giphart er geen doekjes om winden: ja, de levens van de dames lijken wel wat op elkaar, en laten we dus niet moeilijk doen, en ze ook maar meteen ongeveer dezelfde naam geven.

Het verhaal gaat vooral over relaties en seks, maar ook over het web van relaties van meerdere personen – hoe persoon A en B elkaar kennen, en allebei C. Over geheime relaties en spannende relaties, over moeilijk lopende relaties en relaties met een plots eind.

De uitgever zegt: Noah en Lieve zijn het powerkoppel van de Nederlandse filmwereld. Hij als talentvolle, prijswinnende regisseur, zij als spetterende actrice. Lieve is de liefde van Noahs leven. Nadat zijn muze door een auto-ongeluk om het leven is gekomen, besluit Noah, als ultieme poging om haar bij zich te houden, een film over Lieve te maken. Op dat moment is hij zich echter nog niet bewust van haar verborgen dubbelleven.

Zoals Giphart zijn lezers in zijn veelgeprezen roman Harem meenam in de wereld van de fotografie, zo neemt hij hen nu aan de hand in de even bruisende als schimmige filmwereld. Gipharts camera zwenkt van de ene kolkende scène naar de andere.

Lieve is een spannend verhaal over verliefdheid, verlangen en trouw.

Hier kun je zien welke andere boeken ik van Ronald Giphart gelezen heb.

Gelezen: Frank en wij door Julia Claiborn Johnson

Of de avonturen van een wonderlijk jongetje, is de subtitel van dit boek. Wonderlijk is hij zeker: hij draagt de meest fantastische kledij, en waag het niet aan hem of zijn spullen te zitten. Dan is het huis echt te klein. Met de taxi ergens heen? Alleen met zijn moeder. Met de nieuwe oppas, Alice, wil hij alleen met de auto.

Zijn moeder werkt – zogenaamd? – aan een nieuw boek, na jaren niets geschreven te hebben. Omdat ze dat niet zou kunnen als ze ook nog eens op Frank moest passen, is Alice door de uitgeverij gestuurd om met hem op te trekken.

Hoewel het verhaal best grappig is, steunt het toch vooral op de apart-heid van Frank. Er gebeuren allerlei dingen, maar een echte verhaallijn ontbrak toch een beetje. Er was weinig spanning in het verhaal (van het type: als dat maar goed komt!) en het kabbelde een beetje door. Pas op het laatste gebeurt er echt iets dat alles op zijn kop zet.

Toch heb ik het verhaal met plezier gelezen, vooral vanwege de personages. Frank natuurlijk, maar aan hem wen je snel, en dan is het nieuwtje er wel af. Zijn vreemde moeder, daar is meer mee aan de hand dan het lijkt. En dan zijn er nog wat huisvrienden en hulpen die op hun eigen manier het verhaal opvrolijken.

De uitgever zegt: ‘M.M. Banning – Mimi voor intimi – heeft zich teruggetrokken op haar landgoed in Bel Air. Ze heeft ooit een bestseller geschreven maar nu is ze blut: malafide bankiers zijn er met haar fortuin vandoor gegaan. Voor het eerst sinds tijden moet ze een nieuw boek schrijven. En om ervoor te zorgen dat ze zich aan haar deadline houdt, stuurt haar redacteur een jonge assistente, Alice.

Wanneer Alice aankomt, wordt ze direct aan het werk gezet. Ze moet op Frank passen, Mimi’s negenjarige zoon, die zich kleedt als een jarendertigfilmster en weinig vriendjes heeft. Hij is autistisch. Terwijl ze Frank beter leert kennen, vraagt ze zich af waar zijn vader is. Mimi probeert achter gesloten deuren te schrijven, maar het wil niet vlotten. Aan Alice de taak Mimi te helpen met haar boek…’

Gelezen: Daar heb je vrienden voor door Astrid Harrewijn

Dit boek kreeg ik van de uitgever voor een recensie.

Wat ik ervan vond: Een heerlijk verhaal over een man van veertig die altijd veel op reis is geweest, en nu probeert te settelen in Amsterdam. Hij heeft twee mooie part-time banen en woont in een huis met een goede vriendin. En hij is gevraagd een serie boeken te schrijven. Alles gaat dus prima, behalve dat hij wel graag een kind zou willen. Maar zonder partner (en zonder veel interesse om op zoek te gaan naar een vrouw) lukt dat natuurlijk niet zo.

Het verhaal gaat echter vooral over zijn werkzaamheden, en zijn vrienden, die hem helpen bij een mysterieuze zaak. Er wordt van alles bijgehaald, maar toch is dit geen warrig verhaal. Het leest heerlijk weg, is zelfs een beetje spannend en de hoofdpersoon is een geloofwaardig type. Je gunt het hem dat alles goed komt.

Het boek is het tweede deel in een serie. Het eerste deel heb ik niet gelezen, maar ik had geen moment het idee dat ik iets miste. Je kunt de boeken dus heel goed los van elkaar lezen.

De uitgever zegt: Een humoristische vriendenroman over de grote keuzes in het leven – en hoe verleidelijk het is om die voor je uit te schuiven

Stoer en aantrekkelijk wil hij zijn, stoffig en degelijk is hij. Joost, veertig, ongehuwd, schrijver, kunsthistoricus en archeoloog; werkzaam bij het Rijksmuseum en de Universiteit van Amsterdam. Een verblijf van twee maanden in Rome, waar hij werkt aan een boek over keizer Augustus, zorgt voor de ommekeer. Hij beseft dat de tijd niet stilstaat en dat hij een beetje moet doorpakken als hij wil dat er ooit iets verandert. In een moment van overmoed laat hij zich een nieuwe look aanmeten – wie weet volgt de rest dan vanzelf?
Terug in Nederland ziet het leven er helaas toch wat anders uit dan in de Italiaanse zon. Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden wordt hij op één dag twee keer ontslagen en raakt hij verstrikt in een geheim genootschap en een mysterieus raadsel. Maar wat hem het meest uit zijn slaap houdt, is het besef dat hij een kind wil. Zijn vrienden wijzen hem fijntjes op de logische consequentie waar hij zelf nog voor terugschrikt: wil je een kind, dan heb je een vrouw nodig…