Eerste Hoofdstukken – 50. Morgen vlieg ik terug door Johan Bordewijk

---

Eerste Hoofdstukken is een serie op De Boekblogger waarin ik het eerste hoofdstuk van een boek lees (meestal als voorpublicatie van een nieuw te verschijnen boek of een pas verschenen boek) en mijn mening geef: doorlezen of wegleggen?

Dit boek won ik van Sue van Boekenz. Ik vind het vaak wel interessant als mensen plotseling besluiten hun leven een heel andere richting te geven. Wat gebeurt er dan? Dus ik was reuze benieuwd naar dit verhaal. En ik wilde ook wel weten of deze schrijver familie is van de beroemde F. Bordewijk, maar ik had al zo het idee dat ik daar niet achter ging komen.

Caveat: Wees héél voorzichtig nu! Eerste hoofdstukken kunnen fantastisch zijn, terwijl de rest van het boek tegenvalt. Omgekeerd kun je wel stellen dat als het eerste hoofdstuk al niet veel soeps is, de rest dat waarschijnlijk ook niet is.

---

Het boek

Boek: Morgen vlieg ik terug door Johan Bordewijk
Genre: Fictie
Bladzijden: 240
Uitgeverij: De Brouwerij
Publicatie Datum: 2012

Cover: Mooie, frisse kleuren: de zee en schuimende golven. Harige mannenbenen (had niet gehoeven) die weglopen. Langs de waterkant, of gaat hij verder de zee in? Enigszins interessante cover, vooral vanwege de kleuren.

Op de website

De uitgever zegt: “Wat als al je dagelijkse zekerheden stuk voor stuk illusies blijken te zijn?

Rond zijn vijfendertigste ziet het leven van Arnoud er rooskleurig uit. Zijn carrière en relatie lijken op rolletjes te lopen. Dan ontstaan er barsten in zijn zelfvertrouwen en neemt hij in een opwelling het vliegtuig naar het warme zuiden. Tijdens zijn omzwervingen langs de Griekse eilanden ontdekt hij dat het verleden meer impact heeft dan hij dacht.“

Mijn indruk

Mijn indruk is gebaseerd op de eerste hoofdstukken en mag daarom niet worden geciteerd als betreffende het hele boek.

Aha! Dat is een openbaring en slecht nieuws voor Eerste Hoofdstukken! Dit boek komt van TenPages.com waar schrijvers de eerste hoofdstukken van hun boek online zetten. Als genoeg mensen aandelen kopen, wordt het boek gepubliceerd. Het goede nieuws: dit boek werd blijkbaar goed bevonden. Het slechte nieuws: ik loop een beetje achter de feiten aan, want als dit boek door de TenPage selectie heen is gekomen, zullen de eerste hoofdstukken wel heel goed zijn.

Maar goed, ieder zijn eigen mening, dus ik ga het toch lezen. En het is mooi, inderdaad, die eerste hoofdstukken. Het is mooi geschreven en het onderwerp bevalt ook. Een man, Arnoud, is zomaar vertrokken met het eerste vliegtuig naar Barcelona, en zit nu in een hotelletje in een toeristenoord. Ik herken dat, want ik ben ook een paar keer in die buurt geweest, en overigens ben ik de afgelopen vakantie ook in mijn eentje (hoewel niet op stel en sprong) op vakantie geweest in een Spaans vakantieoord. Herkenbaar dus!

Het vakantie-verhaal speelt zich af in 2005 en wordt afgewisseld door hoofdstukken die zich tien jaar eerder afspelen, toen Arnoud 25 was, en ook al bij het softwarebedrijf werkte waar hij nu ook nog zit (maar dus nu even niet, en misschien wel nooit meer). Hij mag dan op een cursus, waar de docent iemand is tegen wie hij op kijkt, Gary, die nu, tien jaar later, in Barcelona woont (daar wil hij later nog langs). We gaan ook verder terug in de tijd,naar Arnoud’s jeugd, maar dat vond ik wat minder interessant.

Oordeel

Ik lees absoluut door! Mooi geschreven en een onderwerp dat mij interesseert. Als we maar niet teveel in het verleden gaan hangen, dat is toch allemaal oude koek? Volgens de titel is Arnoud wel van plan heel binnenkort weer naar Nederland te gaan. Echt? We zullen zien!

 

Wat zeg jij? Doorlezen of wegleggen?

Laat een reactie achter met je keuze.

Advertentie

Eerste Hoofdstukken – 49. Vallen als het heet is door Jelmer Jepsen

---

Eerste Hoofdstukken is een serie op De Boekblogger waarin ik het eerste hoofdstuk van een boek lees (meestal als voorpublicatie van een nieuw te verschijnen boek of een pas verschenen boek) en mijn mening geef: doorlezen of wegleggen?

Deze schrijver ging mij volgen op Twitter en toen hadden we het over Eerste Hoofdstukken en zijn boek. Zoiets. Het leek me wel leuk om te lezen en ik kreeg het toegestuurd. Eenvoudiger kan het nauwelijks.

Caveat: Wees héél voorzichtig nu! Eerste hoofdstukken kunnen fantastisch zijn, terwijl de rest van het boek tegenvalt. Omgekeerd kun je wel stellen dat als het eerste hoofdstuk al niet veel soeps is, de rest dat waarschijnlijk ook niet is.

---

Het boek

Boek: Vallen als het heet is door Jelmer Jepsen
Genre: Fictie
Bladzijden: 222
Uitgeverij: Prometheus
Publicatie Datum: oktober 2013

Cover: Op het eerste gezicht een beetje nietszeggend: alweer zo’n vrouw die je op de rug ziet. Ze loopt weg, heeft een rode jurk aan en verder niets. Dan, een opvallend detail: ze houdt een naakte pop bij het enige been vast, het andere is er niet. De cover nodigt mij niet echt uit tot lezen. Het verhaal op de achterkant vind ik wel interessant.

Op de website

De uitgever zegt: “Toen Morris achttien was verbrak zijn moeder Fieke zonder opgaaf van reden alle contact met hem. Nu, vijftien jaar later, zit hij tot zijn eigen verbazing samen met haar in een vliegtuig naar Corsica. Het doel? Zijn wereldvreemde moeder naar het sterfbed van zijn oma brengen. Een beladen onderneming, want ook oma heeft al jaren geen contact meer met Fieke, en net als Morris heeft zij geen idee waarom.

Vallen als het heet is is een tragikomische rollercoaster die bol staat van de intriges, verbale krachtmetingen en curieuze motieven, zijdelings gebaseerd op Jepsens eigen leven.“

Mijn indruk

Mijn indruk is gebaseerd op de eerste hoofdstukken en mag daarom niet worden geciteerd als betreffende het hele boek.

De proloog begint mooi: “Ze rook aan een bloeiende rododendronstruik toen ik vanaf de muziekkoepel de hoek om kwam”. Echt zo’n zin voor een quiz: “Welk boek begint met deze zin?” Eerst beroemd worden, natuurlijk. Er staan trouwens wel meer mooie zinnen in, van die alleszeggende oneliners.

De hoofdpersoon, Morris, kent zijn moeder niet zo goed. Ze komen elkaar tegen in de stad en spreken af een keertje af te spreken. De moeder lijkt me een raar mens.

In het eerste hoofdstuk is het 15 jaar later. Morris gaat onder protest met zijn moeder naar Corsica,  waar zijn doodzieke oma woont, die nog een paar weken te leven heeft. In de taxi gedraagt zijn moeder zich vreemd.

De hoofdstukken worden telkens voorafgegaan door een zoekresultaat: relaxatie, negeertechnieken, duidelijk zaken die Morris nodig heeft om de tijd met zijn moeder door te kunnen komen!

In hoofdstuk 2 zitten ze op het vliegveld wachten op hun vliegtuig. Terwijl moeder naar de wc is, bekijkt Morris de inhoud van haar shopper en herinnert zich dingen van vroeger, bijvoorbeeld dat hij op 17 jarige leeftijd, die 15 jaar geleden van eerder, het huis uitgegaan was, uitgegooid zowat. Dan vindt hij een envelop met zijn eigen naam erop in de tas…

Oordeel

Ja, ik wil doorlezen! Ik vind die moeder maar een vervelend mens, maar ook wel intrigerend. Wat is er nu precies mis met haar? Normaal is ze zeker niet. En wat gaat er gebeuren als ze op Corsica aankomen? Zijn moeder lijkt van plan zich toeristisch te gaan gedragen in plaats van op ziekenbezoek te gaan. En als dat niet genoeg is, staat het boek ook nog eens vol met mooie zinnen!

 

Wat zeg jij? Doorlezen of wegleggen?

Laat een reactie achter met je keuze.

Eerste Hoofdstukken – 48. Kalf door Myrthe van der Meer

---

Eerste Hoofdstukken is een serie op De Boekblogger waarin ik het eerste hoofdstuk van een boek lees (meestal als voorpublicatie van een nieuw te verschijnen boek of een pas verschenen boek) en mijn mening geef: doorlezen of wegleggen?

Van Myrthe van der Meer heb ik het eerste boek gelezen, PAAZ, en ik had al van alles over dit nieuwe boek gelezen op Twitter. Dus ben ik heel nieusgierig!

Caveat: Wees héél voorzichtig nu! Eerste hoofdstukken kunnen fantastisch zijn, terwijl de rest van het boek tegenvalt. Omgekeerd kun je wel stellen dat als het eerste hoofdstuk al niet veel soeps is, de rest dat waarschijnlijk ook niet is.

---

Het boek

Boek: Kalf door Myrthe van der Meer
Genre: Fictie
Bladzijden: 256
Uitgeverij: The House of Books
Publicatie Datum: october 2013

Cover: Eenvoudige, vrolijke kaft, met een zonnestraal-achtige bovenhelft, handgeschreven auteursnaam en een fiets op de kop (in het – blauwe – water?). Wat is dat trouwens voor fiets, met drie wielen? Alles bij elkaar een aantrekkelijke cover.

Op de website

De uitgever zegt: “Onno en Jurgen Kapteijns, grootvader en kleinzoon, de laatste telgen uit een groot artiestengeslacht. Ze verafschuwen elkaar tot op het bot, hebben elkaar nog nooit ontmoet en hopen ook vooral dat dat zo blijft. Maar het lot beslist anders en ze worden veroordeeld tot één laatste roadtrip, samen.

Hun reis dwars door Nederland is het begin van een epische strijd tussen twee mannen die alle reden hebben om de ander te wantrouwen. Het is een confrontatie met keuzes uit het verleden, met de vraag wat maakt wie je bent, met leven, eenzaamheid en dood en de humor daartussenin.”

Mijn indruk

Mijn indruk is gebaseerd op de eerste hoofdstukken en mag daarom niet worden geciteerd als betreffende het hele boek.

Jurgen komt Onno Kapteijns ophalen van Schiphol. Op de snelweg ziet hij een vliegtuig landen en hij hoopt dat Onno niet heelhuids op Schiphol aankomt. Hij bedenkt verschillende problemen die ervoor zouden kunnen zorgen dat Onno onderweg overleden is, wat hem wel goed zou uitkomen.

Daarna wacht hij op het vliegveld (het vliegtuig van Onno is geland) op de verschijning van Onno. Hij bedenkt dat Onno misschien wel een rolstoel nodig heeft, vanwege zijn hoge leeftijd. Hij vindt er een en probeert zich door de massa te wurmen. Het lijkt alsof de vrouwen zich op hem storten, ook al heeft hij zijn zonnebril op. Als hij bij Aankomsten arriveert, staan de pers al te wachten, en worden er foto’s genomen en klinkt er gegil als er een passagier (en we kunnen wel raden wie) door de deuren naar buiten komt.

Oordeel

Ja, ik wil doorlezen! Leuk geschreven, er wordt telkens net genoeg niet verteld om verder te willen lezen. Na twee hoofdstukken weten we dat Onno beroemd is en Jurgen misschien ook een beetje. Maar waarom heeft Jurgen zo’n hekel aan Onno dat hij dagdroomde dat hij overleden zou zijn?

Ietsje overdreven geschreven, maar niet irritant, juist wel leuk. Ik ben benieuwd naar de rest.

Extra: Lees hier zelf de eerste hoofdstukken.

 

Wat zeg jij? Doorlezen of wegleggen?

Laat een reactie achter met je keuze.

Eerste Hoofdstukken – 47. Doelwit in de nacht door Ricardo Piglia

---

Eerste Hoofdstukken is een serie op De Boekblogger waarin ik het eerste hoofdstuk van een boek lees (meestal als voorpublicatie van een nieuw te verschijnen boek of een pas verschenen boek) en mijn mening geef: doorlezen of wegleggen?

Dit boek zag ik in de nieuwsbrief van uitgeverij Signatuur en leek me interessant. Ik vroeg om (en kreeg) het ebook van de uitgeverij om er een Eerste Hoofdstukken blogje over te kunnen schrijven.

Caveat: Wees héél voorzichtig nu! Eerste hoofdstukken kunnen fantastisch zijn, terwijl de rest van het boek tegenvalt. Omgekeerd kun je wel stellen dat als het eerste hoofdstuk al niet veel soeps is, de rest dat waarschijnlijk ook niet is.

---

Het boek

Boek: Doelwit in de nacht door Ricardo Piglia
Genre: Fictie
Bladzijden: 256
Uitgeverij: Signatuur
Publicatie Datum: 2013

Cover: Oranje vlak met daarnaast een vrouw. Bij nader (in)zien blijken we de achterkant van het hoofd van een roodharige vrouw te zien, die in de spiegel kijkt. Het lettertype van de titel vind ik mooi, de rest van de cover wat onbeduidend. Niet lelijk, niet mooi.

Op de website

De uitgever zegt: “Tony Durán was een avonturier en een gokker, en toen hij de zusjes Belladona ontmoette, meende hij de hoofdprijs te hebben gewonnen. Hun ménage à trois schokte het dorp en hield de gemoederen maandenlang bezig. Hij verscheen voortdurend met een van hen in het restaurant van het Plaza Hotel, maar niemand wist ooit welke van de twee het was, omdat de tweelingzusjes zo op elkaar leken dat zelfs hun handschrift identiek was. En dan wordt hij dood aangetroffen.

De gepensioneerde commissaris Croce moet het geval oplossen en krijgt daarbij van de kant van de wet minstens zoveel tegenwerking als van de bewoners van het dorp en de familie van de zusters Belladona. Er duikt zelfs een journalist uit Buenos Aires op om het geval te verslaan. Een psychologische thriller waarin de gekte van de commissaris essentieel is voor de mysteries die hij moet oplossen. Een intense, tragische familiegeschiedenis en een diepgravende reflectie op macht en recht.”

Mijn indruk

Mijn indruk is gebaseerd op de eerste hoofdstukken en mag daarom niet worden geciteerd als betreffende het hele boek.

Van de beschrijving kreeg ik het idee dat dit een detective verhaal was, maar de eerste twee hoofdstukken zijn dat niet echt. De commissaris Croce doet wel meteen zijn intrede om de dood van Durán te onderzoeken, maar eigenlijk leest het veel meer als een soort sprookje. Zo’n heerlijk Zuid-Amerikaans verhaal. Qua stijl doet het me in eerste instantie een beetje denken aan Doña Nicanora’s Hat Shop (De huilende Madonna van de Valle de la Virgen) door Kirstan Hawkins.

Durán woonde maar korte tijd in het dorpje, maar is een soort van legende geworden. Niemand weet waarom hij nu precies naar het dorpje kwam (de lezer wel: hij ontmoette de tweeling in New York en volgde hen naar huis), en wat hij nu van plan is. Er gaan allerlei verhalen de ronde. Ook over hoe hij is gestorven. Commisaris Croce is een redelijke, nuchtere man, en hij moet uit de roddels van de dorpelingen de waarheid zien te achterhalen.

Oordeel

Ja, ik wil doorlezen! Dit is leuk geschreven, met heel veel “blijkbaar”-s, of “Er werd beweerd…”. Je krijgt alle roddels van het dorp te horen, voor zover ze over Durán of Croce gaan, tenminste, want ook Croce is een legendarische figuur. Dit is het verhaal van een kleine gemeenschap, met Durán de vreemdeling, en een vete in de familie van de tweelingzussen. Ik lees met plezier verder!

 

Wat zeg jij? Doorlezen of wegleggen?

Laat een reactie achter met je keuze.

Eerste Hoofdstukken – 46. Gele dagen door Laia Fàbregas

---

Eerste Hoofdstukken is een serie op De Boekblogger waarin ik het eerste hoofdstuk van een boek lees (meestal als voorpublicatie van een nieuw te verschijnen boek of een pas verschenen boek) en mijn mening geef: doorlezen of wegleggen?

Heel flauw: ik vind de cover mooi – dus nu wil ik meer weten over dit boek. Hier vond ik de eerste hoofdstukken online.

Caveat: Wees héél voorzichtig nu! Eerste hoofdstukken kunnen fantastisch zijn, terwijl de rest van het boek tegenvalt. Omgekeerd kun je wel stellen dat als het eerste hoofdstuk al niet veel soeps is, de rest dat waarschijnlijk ook niet is.

---

Het boek

Boek: Gele dagen door Laia Fàbregas
Genre: Fictie
Bladzijden: 224
Uitgeverij: Uitgeverij Ambo|Anthos
Publicatie Datum: 2013

Cover: Groene achtergrond met een vrouwelijke figuur in de voorgrond. Gekleed in een zwarte jurk, haar gezicht is niet te zien, daar zit een lampenkap overheen die licht geeft. De titel is, heel netjes, in het geel. Leuke cover, want in eerste instantie denk je héél even dat er gewoon een vrouw op de voorkant staat, en dan zie je meteen: hier is iets geks mee. De kleuren vind ik ook mooi.

Op de website

De uitgever zegt: “Dit is het verhaal van twee hartsvriendinnen, Sira en Rut, die weten dat goede dagen gepaard gaan met een gele hemel en dat de moeilijke momenten lichter worden door ergens op te klimmen. Daarom zijn ze lid van een colla castellera: een clubje dat menselijke torens bouwt.

Maar dit is ook het verhaal van Cecilia, een gewetenloze schrijfster, en Nil, de broer van Sira die verliefd is op Cecilia en heimelijke schrijfambities heeft. Als Sira op zoek gaat naar haar broer ontaarden de gebeurtenissen in een labyrint van ontdekkingen, die ineens een heel ander licht werpen op haar verleden en het gezin waaruit zij stamt.

Gele dagen is een rijk gecomponeerde roman over de thema’s vriendschap en schrijven, over hoe herinneringen de werkelijkheid kunnen vervormen – en hoe ieder van ons er zijn eigen waarheid op na houdt.

Mijn indruk

Mijn indruk is gebaseerd op de eerste hoofdstukken en mag daarom niet worden geciteerd als betreffende het hele boek.

Het boek begint met Sira, die vertelt over haar jeugd. Haar zes jaar oudere broer mocht haar meteen al niet, en haar moeder, een bioloog, was veel op reis voor haar werk, ging dan zomaar weg zonder afscheid te nemen. Vader maakte er maar het beste van, maar wist eigenlijk niet wat hij aanmoest met de kinderen.

Sira was gefascineerd door hoogte en hing graag in het trappenhuis in het trapgat – ze oefende om zo lang mogelijk te kunnen blijven hangen. Ze wilde net als haar vriendin Rut meedoen met een clubje dat menselijke torens bouwde. Wat ze al niet probeerde om haar ouders te overtuigen!

Daarna gaat het over moeder’s leven als kind, en over broer Nil, die nogal wereldvreemd was, en over vader en zijn werk.

Oordeel

Ja, ik wil doorlezen! Het is leuk geschreven, met regelmatig iets grappigs (zoals dat hangen in het trapgat). Het lijkt me een hele aparte familie. Ik ben benieuwd of moeder nu écht voor haar werk naar Frankrijk ging of dat daar iets anders achter zit. Ook de beschrijving van de uitgever (boven) klinkt interessant – het wordt nog een soort speurtocht naar het verleden van Sira’s familie.

Niet een boek dat ik per sé wil verorberen, maar wel een waarvan ik denk dat ik het mooi ga vinden.

Extra: Lees hier zelf de eerste hoofdstukken.

 

Wat zeg jij? Doorlezen of wegleggen?

Laat een reactie achter met je keuze.