Gelezen: Drie vrienden, een huis (en een klusjesman) door Astrid Harrewijn

Dit is een heerlijk weekendboek waarmee ik mij afgelopen zaterdag en zondag vermaakt heb. Weer zo’n heerlijk boek van Astrid Harrewijn. Eerder las ik al Daar heb je vrienden voor, dat eigenlijk een vervolg is op dit boek. Dat boek bleek heel goed te lezen zonder eerst Drie vrienden…  te hebben gelezen. Ik vond het zelfs zo goed, dat ik me niet kon voorstellen dat Drie vrienden… nog beter zou zijn.

Dat bleek ook niet het geval te zijn. Van de twee vind ik Daar heb je vrienden voor het betere verhaal, maar ook Drie vrienden las heerlijk weg. Leuk dat het werk van de hoofdpersoon, Noor, eigenlijk belangrijker is dan het persoonlijke leven. Dus geen verhaal over iemand die iets vaags op een kantoor doet, maar juist een verhaal waarin het werk centraal staat. Daar gebeuren dingen die ook doorspelen in het privé-leven. Het wordt zelfs spannend als blijkt dat er iets mis is met een duur schilderij in het museum waar Noor werkt.

Heerlijk voor een paar uur op de bank, in bed, aan tafel en (in de zomer) in de tuin.

De uitgever zegt:

Sommige dingen doe je gewoon niet als je halverwege de dertig bent. Zoals je veilige vaste baan, je huis in Limburg en het vooruitzicht van een bruiloft inruilen voor een tijdelijke baan bij het Van Gogh Museum in Amsterdam. Noor doet het wél, tot verdriet van haar ouders en haar vriend. Ze betrekt samen met haar jongere zusje Kiki en studievriend Joost een verwaarloosd pandje aan de Herengracht. Kiki is bewust single, het zwarte schaap van de familie en ziet de wereld als haar speeltuin. Ze werkt voor Jeff Koons en brengt zijn spraakmakende tentoonstelling naar het Stedelijk. Joost, een vriendelijke maar ietwat stoffige vrijgezel, werkt als adviseur bij het Rijksmuseum.

Noor, Kiki en Joost delen lief, leed en de voordeur met elkaar en kennen maar één harde regel: thuis wordt er niet gesproken over het werk op het Museumplein. Terwijl het huis een verbouwing ondergaat ontdekt Noor zichzelf, de waarde van vriendschap, en een groot schandaal in de kunstwereld. Kortom: ze ontdekt het leven.

Dit boek leende ik uit de bibliotheek. 

Advertentie

Gelezen: Lieve door Ronald Giphart

Lieve van Ronald Giphart beviel mij prima. Een stuk beter dan Harem, hoewel ik denk dat Lieve wel wat eenvoudiger in elkaar zit, en misschien iets te veel is voorgevormd – de structuur is wel wat netjes; het had van mij wel iets onberekenbaarder gemogen. Gelukkig gebeurt er iets heel naars, waardoor het verhaal een lekkere opdonder krijgt. Dat mag ik wel.

Het gaat bij Lieve om twee actrices, Lieve (overleden en de minnares van de regisseur) en Liv (jong, mooi, en de hoofdrolspeler in een film over Lieve). Bij Harem haalde ik steeds de vader en de zoon door elkaar, terwijl ik in Lieve, geen probleem had met Lieve en Liv, die redelijk parallelle levens leiden. Ook hun namen lijken – wel wat flauw – nogal op elkaar. Misschien wilde Giphart er geen doekjes om winden: ja, de levens van de dames lijken wel wat op elkaar, en laten we dus niet moeilijk doen, en ze ook maar meteen ongeveer dezelfde naam geven.

Het verhaal gaat vooral over relaties en seks, maar ook over het web van relaties van meerdere personen – hoe persoon A en B elkaar kennen, en allebei C. Over geheime relaties en spannende relaties, over moeilijk lopende relaties en relaties met een plots eind.

De uitgever zegt: Noah en Lieve zijn het powerkoppel van de Nederlandse filmwereld. Hij als talentvolle, prijswinnende regisseur, zij als spetterende actrice. Lieve is de liefde van Noahs leven. Nadat zijn muze door een auto-ongeluk om het leven is gekomen, besluit Noah, als ultieme poging om haar bij zich te houden, een film over Lieve te maken. Op dat moment is hij zich echter nog niet bewust van haar verborgen dubbelleven.

Zoals Giphart zijn lezers in zijn veelgeprezen roman Harem meenam in de wereld van de fotografie, zo neemt hij hen nu aan de hand in de even bruisende als schimmige filmwereld. Gipharts camera zwenkt van de ene kolkende scène naar de andere.

Lieve is een spannend verhaal over verliefdheid, verlangen en trouw.

Hier kun je zien welke andere boeken ik van Ronald Giphart gelezen heb.

Gelezen: Daar heb je vrienden voor door Astrid Harrewijn

Dit boek kreeg ik van de uitgever voor een recensie.

Wat ik ervan vond: Een heerlijk verhaal over een man van veertig die altijd veel op reis is geweest, en nu probeert te settelen in Amsterdam. Hij heeft twee mooie part-time banen en woont in een huis met een goede vriendin. En hij is gevraagd een serie boeken te schrijven. Alles gaat dus prima, behalve dat hij wel graag een kind zou willen. Maar zonder partner (en zonder veel interesse om op zoek te gaan naar een vrouw) lukt dat natuurlijk niet zo.

Het verhaal gaat echter vooral over zijn werkzaamheden, en zijn vrienden, die hem helpen bij een mysterieuze zaak. Er wordt van alles bijgehaald, maar toch is dit geen warrig verhaal. Het leest heerlijk weg, is zelfs een beetje spannend en de hoofdpersoon is een geloofwaardig type. Je gunt het hem dat alles goed komt.

Het boek is het tweede deel in een serie. Het eerste deel heb ik niet gelezen, maar ik had geen moment het idee dat ik iets miste. Je kunt de boeken dus heel goed los van elkaar lezen.

De uitgever zegt: Een humoristische vriendenroman over de grote keuzes in het leven – en hoe verleidelijk het is om die voor je uit te schuiven

Stoer en aantrekkelijk wil hij zijn, stoffig en degelijk is hij. Joost, veertig, ongehuwd, schrijver, kunsthistoricus en archeoloog; werkzaam bij het Rijksmuseum en de Universiteit van Amsterdam. Een verblijf van twee maanden in Rome, waar hij werkt aan een boek over keizer Augustus, zorgt voor de ommekeer. Hij beseft dat de tijd niet stilstaat en dat hij een beetje moet doorpakken als hij wil dat er ooit iets verandert. In een moment van overmoed laat hij zich een nieuwe look aanmeten – wie weet volgt de rest dan vanzelf?
Terug in Nederland ziet het leven er helaas toch wat anders uit dan in de Italiaanse zon. Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden wordt hij op één dag twee keer ontslagen en raakt hij verstrikt in een geheim genootschap en een mysterieus raadsel. Maar wat hem het meest uit zijn slaap houdt, is het besef dat hij een kind wil. Zijn vrienden wijzen hem fijntjes op de logische consequentie waar hij zelf nog voor terugschrikt: wil je een kind, dan heb je een vrouw nodig…

 

Gelezen: Judaskus door Linda Jansma

Dit boek kreeg ik van de uitgever voor een recensie.

Wat ik ervan vond: Het verhaal volgt twee heel verschillende gezinnen en pas langzaam wordt duidelijk wat die twee met elkaar te maken hebben. Het ene gezin heeft twee kinderen, de man is huisarts en de vrouw helpt mee in de praktijk. Het andere gezin is een samengesteld gezin, met een oudere tienerdochter die niets te maken wil hebben met haar nieuwe ‘moeder’.

De vrouw van de huisarts ontdekt dat ze gevolgd wordt en dat haar man met iets geheimzinnigs bezig is. Zij gaat op onderzoek uit. De tienerdochter in het andere gezin ontdekt iets over haar vader waardoor hij in een minder goed daglicht komt te staan.

De oplossing van mysterie is nogal ongeloofwaardig, of tenminste, het wordt niet hard genoeg gemaakt waarom mensen zouden doen wat ze gedaan hebben. Dat komt misschien ook omdat het grootste deel van de oplossing niet door Barbara, de vrouw van de huisarts, wordt uitgezocht, of door iemand anders, maar verteld wordt door de dader. Barbara is wel wat op het spoor, maar ze gaat er niet hard genoeg achteraan en laat het er een beetje bij zitten.

Daarna gebeuren er dingen waardoor ze het veel te druk heeft om nog verder op onderzoek uit te gaan en moeten we wachten tot de dader haar en de andere personages in het verhaal vertelt wat er precies gebeurd is en waarom. Dat is jammer. Het proces van ontdekken waarom een misdaad begaan is, is juist zo interessant. Hier worden wel wat mysterieuze zaken opgeworpen, en een spel op leven en dood gespeeld, maar het waarom, dat krijgen we op een presenteerblaadje. Hoeveel leuker was het niet geweest als Barbara dat zelf allemaal had uitgezocht?

Wel een aardig verhaal dus, maar als je iets van Linda Jansma wil lezen, lees dan liever Tweestrijd, wat een hartstikke sterke thriller is.

De uitgever zegt: ‘Huisartsenechtpaar Barbara en Marcus van Brederoo wonen met hun twee dochters in een dorpje in Friesland. Wanneer Barbara ontdekt dat haar man iets voor haar verzwijgt, is ze vastbesloten te achterhalen wat dat is.’

Gelezen: Een zomer in Frankrijk door Eva de Wit

Dit boek kreeg ik van de uitgever voor een recensie.

De uitgever zegt: ‘Een zomer in Frankrijk van Eva de Wit is een heerlijke feelgoodroman die zich afspeelt in een chateau in… juist: Frankrijk! Het zonnige zuiden trekt de vriendinnen Jet, Kiki en Anne wel aan. Maar ook in Frankrijk moet hard gewerkt worden, zelfs in de zomer. Het ogenschijnlijk idyllische chateau blijkt flink vervallen en de administratie is een janboel. Gelukkig zijn er lieve mensen die het leven de Franse charme geven waar de vriendinnen naar op zoek waren.’

Ik zeg: Een zomers boek dat lekker weg leest. Leuk hoe drie vriendinnen alle ballen in de lucht proberen te houden om het chateau-hotel draaiende te houden nadat de eigenaar ervandoor is gegaan. Eigenlijk zijn ze gek dat ze het doen, maar ja, wat moeten ze anders? Ze waren juist voor een paar maanden naar Frankrijk gegaan omdat het leven in Nederland niet zo beviel, en ze in Frankrijk eens tijd zouden krijgen na te denken over wat ze nu eigenlijk willen.

Het verhaal bleef een beetje oppervlakkig. De drie vriendinnen dachten nooit echt diep na over wat ze in Nederland ontvlucht waren en hoe het nu verder moest. Ja, ze waren druk met het runnen van het hotel, maar het lag ook aan het type boek: een luchtig verhaaltje dat nooit de diepte in ging. De identiteit van een vreemdeling bleef een half boek lang onbekend, hoewel ik al meteen dacht te weten wie het was. Toen dat inderdaad (na een half boek dus) juist bleek te zijn, vond ik mezelf niet zo zeer slim, maar eerder onderschat.

Een leuke man blijkt in alle gevallen de oplossing van de problemen, hoewel dat ook weer nieuwe – maar oplosbare – problemen met zich meebrengt.

Lekker voor de vakantie, maar niet voor mensen die graag wat diepgaander boeken lezen. Lees het als het ook wat eenvoudiger mag zijn.