.
Een boek dat zich afspeelt in Zuid-Afrika kom ik niet zo vaak tegen. De kleur van haar hart gaat over de opkomst en ondergang van apartheid gezien vanuit de ogen van een zwart dienstmeisje.
De kleur van haar hart: Waar het over gaat
Van de website van de uitgever: “Cathleen Harrington verlaat in 1919 haar thuis in Ierland om naar de droge vlakten van de Oostelijke Kaapprovincie in Zuid-Afrika te reizen en te trouwen met een man van wie zij niet houdt. Afgezonderd en vervreemd vindt ze troost in haar dagboek en in de sterke band met Ada, het dochtertje van haar zwarte dienstmeisje. Cathleen leert Ada lezen en schrijven en geeft haar zelfs pianoles. Wanneer Ada in opspraak raakt omdat ze een kind verwacht van een blanke, moet ze vluchten. Maar Cathleen gaat – de opgelegde strenge wetten van de ‘apartheid’ negerend – naar Ada op zoek om haar te vragen terug naar huis te komen.
De kleur van haar hart: zwart en blank, oorlog en vrede, kennis en onwetendheid, muziek en stilte. Een reis tot in de ziel van een prachtig maar verdeeld land. Verteld door de ogen van een krachtige vrouw. Een hartverscheurende debuutroman die overtuigt en tot nadenken stemt. Vandaag de dag nog even relevant als een eeuw geleden en even onvergetelijk als Kathryn Stockett’s Een keukenmeidenroman.”
De kleur van haar hart: Wat ik ervan vond
Het verhaal wordt verteld door Ada, de dochter van Cathleen’s dienstmeisje. We volgen Ada door de tijd, van jong meisje tot oudere vrouw. Tussendoor lezen we (mee) in het dagboek van Cathleen, dat ook door Ada gelezen wordt. Zo krijgt de lezer regelmatig twee versies van dezelfde situatie, in ieder geval waar het het gemeenschappelijke leven betreft van Cathleen en Ada in Cradock House.
In het begin van het boek was Ada nog jong en ik stoorde me af en toe aan haar gebrek aan woordenschat. Bijvoorbeeld, Ada’s moeder “zei altijd dat ze bij het meubilair hoorde. ” En dan denkt Ada erover na of je mensen kunt kopen, net als meubels (ze denkt van niet). Kinderen begrijpen bepaalde uitdrukkingen vaak niet, maar in dit boek vond ik dat iets teveel benadrukt.
Gelukkig, als Ada groter wordt, zijn er niet meer van zulke irritaties, en het verhaal wordt steeds interessanter. Cathleen en Ada vinden elkaar in de muziek: Ada leert pianospelen, wat haar later nog ten goede zal komen. Cathleen’s zoon wordt goede vrienden met Ada, misschien wel té goed.
Maar langzamerhand komt de apartheid opzetten in Zuid-Afrika en wordt contact tussen blank en zwart gewantrouwd en met afkeuring bekeken. Ada krijgt problemen, of ze nu bij de zwarten in het township woont waar ze vrienden heeft, of bij de blanken, in Cradock House. Door middel van Ada’s belevenissen volgen we de komst, en later teloorgang van de apartheid. Geleidelijk aan ga je meer en meer meevoelen met Ada en haar teleurstellingen en de onrechtvaardigheden die zij moet ondergaan. Wat begint als een leuk boek, wordt uiteindelijk een boek dat de lezer raakt en niet onbewogen laat.
Af en toe een beetje langzaam, maar vooral een mooi boek,
Mijn waardering: 4/5
Bladzijden: 384
Publicatie datum: 2012 (Nederland)
Dit boek heb ik: als ebook gekregen van The House of Books voor een recensie
OOrspronkelijke titel: The Housemaid’s Daughter
Dit eboek las ik over een aantal weken (op de laptop, niet zo handig) en dat was heel jammer. Dit korte boek (uit 2010) verdient het om in een paar dagen gelezen te worden.
De Boekblogger 