Eigenlijk heb ik het op dit blog nooit over boeken die ik niet zelf gelezen heb. Pasgeleden kreeg ik echter zo’n leuk mailtje van een van mijn blogvolgers over Geachte Heer M. dat ik de schrijfster van het mailtje, Annick van Ravensteyn, gevraagd heb of ze over dit boek wilde gastbloggen op De Boekblogger.
Zij had dit boek gelezen en vond het zo mooi, dat ze het bij mij wilde aanprijzen. Leuk he? Nu vond ik haar zo enthousiast dat ik jullie haar mening niet wilde onthouden. Hierbij dus…
Annick van Ravensteyn:
Het boek heeft verschillende belangrijke personages en het is moeilijk om één hoofdpersonage uit te kiezen. Een van de personages is de Heer M, een schrijver op zijn retour. Zijn grootste succes is De Afrekening, een roman over de verdwijning van een stalkende geschiedenisleraar, een waargebeurd gegeven.
Een ander personage is de benedenbuurman, die later in het boek Herman blijkt te heten en die M. en zijn gezin heel goed in de gaten houdt. Hij beschrijft voor de lezer al zijn observaties en wordt degene die over M.’s persoonlijke leven en zijn huwelijksleven vertelt. Hij beweert ook nieuw materiaal over de verdwijningszaak te hebben en wordt zo ook de verteller van deze zaak voor de lezer.
De opzet van deze roman is complex: er wordt een verhaal binnen een verhaal verteld, Koch maakt grote sprongen in de tijd en het perspectief van waaruit het verhaal verteld wordt, verspringt vaak.
Er zijn dus twee verhaallijnen: de verhaallijn die in het verleden speelt, gaat over de verdwijning van de leraar en de betrokkenheid daarin van twee leerlingen, Laura en Herman. De verhaallijn in het heden wordt deels verteld door de volwassen Herman, deels door M. zelf. Hier wordt het leven van M. uit de doeken gedaan. Ook komen hier bepaalde levens- en zinvragen aan bod: jaloezie en afgunst, vriendschap en liefde, trouw en verraad. De schrijver grijpt deze gelegenheid evengoed aan om commentaar te leveren over leraren op de middelbare school en over de mores van de literaire wereld. Leraren blijven in Kochs beschrijvingen karikaturen: geen van hen deugt; ze hebben allemaal tics en afwijkingen.
Dat is het meest opvallende kenmerk van het boek: de uitgesproken satire, het cynisme en de sarcastische toon in de huidige verhaallijn tegenover de subtiel beschreven gedachtenwereld van de adolescenten in die van het verleden.
De roman leest voornamelijk als een thriller. Steeds als de lezer dicht bij de waarheid of een ontknoping lijkt te belanden, neemt Koch een stapje terug, verandert hij van richting of van perspectief. Zo houdt hij de spanning er altijd in. Het maakte het moeilijk om het boek neer te leggen: je wilt nog even doorlezen om duidelijkheid over een bepaald aspect te krijgen, om te zien hoe iets evolueert.
Ik vind het een goed boek, een grote aanrader: het is soms beklemmend, altijd spannend,
intrigerend, onvoorspelbaar en heeft een verrassend slot.
Volgens de media is deze roman een echte Koch: moeilijk om in een categorie te stoppen. Hij begint als een briefroman, heeft trekjes van een thriller, maar kan beschouwd worden als een spannende roman en heeft ook in bepaalde delen veel weg van een satire.
Allemaal lezen dus!
Wie is Annick?
Annick woont in de buurt van Antwerpen en is verpleegkundige geweest. Twee topauteurs aller tijden zijn voor haar John Irving en Katherine Pancol. Haar voorkeur gaat uit naar een goed dik boek waar ze een paar dagen in kan kruipen bijv. met een maatschappelijke of sociale achtergrond. Ook familiegeschiedenissen leest ze graag.
Ze heeft (nog) geen blog maar ik hoop (met jullie hulp) haar te kunnen overtuigen dat zij daar zeker mee moet beginnen.
Hartelijk dank!
Veel dank, Annick! Ik vind het een prachtige recensie. Je hebt mij heel enthousiast voor dit boek gemaakt en ik ga zeker proberen het binnenkort te lezen.
Wat vind jij van het eerste gastblog op De Boekblogger?
De Boekblogger 