Boekrecensie: Met een rode Porsche naar Berlijn door Christian Jaschinski

Van de achterkant: Na zestien jaar huwelijk gaat Max’ vrouw ervandoor met een tatoeëerder, iets waar zijn dochter hem de schuld van geeft. Bovendien gaat zijn promotie niet door, omdat een jongere collega de baan voor zijn neus wegkaapt. Volgens zijn beste vriend Bolle heeft Max nu drie opties: een vriendin van vijfentwintig nemen, een nieuwe baan zoeken of een sportwagen kopen. Max kiest voor optie drie, koopt een Porsche en brengt Bolle daarmee naar een sollicitatiegesprek in Berlijn. Hij raakt de Porsche kwijt, maar ontmoet een vrouw die hem behoorlijk in verwarring brengt.

Dit is een zowel grappig, als ook een heel realistisch aanvoelend verhaal over een man, Max, wiens vrouw hem verlaat. Hij loopt ook nog een promotie mis en moet zijn leven opnieuw invulling gaan geven. De gebeurtenissen zijn niet zo realistisch (maar wel heel grappig). De emoties van Max en zijn reacties op wat er gebeurt zijn des te meer herkenbaar. Hij is boos op zijn vrouw en op haar minnaar, en in een poging haar terug te winnen, stalkt hij haar zowat. Zijn beste vriend Bolle vindt dat ze maar een weekend naar Berlijn moeten, in de rode Porsche die Max net gekocht heeft. Onderweg en ter plaatste gebeuren er allerlei dingen waardoor de problemen met werk en ex-vrouw op de achtergrond raken. Bolle’s plan is dus geslaagd!

Het verhaal doet me een beetje denken aan de J. Kessel boeken van P.F. Thomese, maar dan wel minder plat. Het is een mannenverhaal dat ook leuk is voor vrouwen, geschreven op een vlotte, maar redelijk literaire wijze, met af en toe een existentieel overdenkinkje en een puberale angst om af te gaan bij de vrouw waar hij op slag verliefd op wordt. Een vermakelijk verhaal. Aanrader!

Advertentie

Boekrecensie: De verdwenen dochter door Sara Lovestam

In dit verhaal speelt een onwaarschijnlijke detective de hoofdrol. Kouplan is een jongeman die elk moment zelf door de poltie opgepakt kan worden, omdat hij illegaal in het land verblijft. Omdat hij dringend geld nodig heeft, besluit hij een advertentie te plaatsen en zijn diensten als prive detective aan te bieden.

Een moeder, wiens dochter verdwenen is en die niet naar de politie wil stappen, huurt hem in. Met de schaarse aanwijzingen van de moeder probeert Kouplan de verdwijning op te lossen. Hij moet daarvoor in het criminele circuit van de stad rondvragen, met alle gevaren van dien. Zal hij het kind kunnen vinden voordat er iets naars met haar gebeurt?

De verdwenen dochter is een verrassende en originele misdaadroman. Kouplan is nauwelijks geschikt om als detective te werken, maar hij weet toch stukje bij beetje wat nuttige informatie te verkrijgen. Het is geen kwestie van puzzelstukjes op de juiste plaats zetten, want sommige puzzelstukjes kloppen niet. Maar welke zijn dat?

Doordat Sara Lovestam gewerkt heeft als docent Zweeds voor immigranten in Zweden, weet ze veel van hoe het is om in een vreemd land te zijn en tegen welke problemen je aanloopt. Het verhaal lijkt daardoor heel realistisch. Omdat de lezer meer weet dan Kouplan, wordt er een extra spanningselement aan het verhaal toegevoegd.

 

De uitgever zegt: ‘Kouplan is vanuit Iran naar Zweden gevlucht, hij heeft geen papieren en zit zonder geld. Wanneer hij zich op internet als privédetective aanbiedt, roept Pernilla zijn hulp in bij het zoeken naar haar zesjarige dochtertje Julia. Wanneer Kouplan zich in de zaak verdiept, loopt hij tegen steeds meer onduidelijkheden aan en hij vraagt zich af wat Pernilla voor hem verzwijgt.’

Gelezen: Drie vrienden, een huis (en een klusjesman) door Astrid Harrewijn

Dit is een heerlijk weekendboek waarmee ik mij afgelopen zaterdag en zondag vermaakt heb. Weer zo’n heerlijk boek van Astrid Harrewijn. Eerder las ik al Daar heb je vrienden voor, dat eigenlijk een vervolg is op dit boek. Dat boek bleek heel goed te lezen zonder eerst Drie vrienden…  te hebben gelezen. Ik vond het zelfs zo goed, dat ik me niet kon voorstellen dat Drie vrienden… nog beter zou zijn.

Dat bleek ook niet het geval te zijn. Van de twee vind ik Daar heb je vrienden voor het betere verhaal, maar ook Drie vrienden las heerlijk weg. Leuk dat het werk van de hoofdpersoon, Noor, eigenlijk belangrijker is dan het persoonlijke leven. Dus geen verhaal over iemand die iets vaags op een kantoor doet, maar juist een verhaal waarin het werk centraal staat. Daar gebeuren dingen die ook doorspelen in het privé-leven. Het wordt zelfs spannend als blijkt dat er iets mis is met een duur schilderij in het museum waar Noor werkt.

Heerlijk voor een paar uur op de bank, in bed, aan tafel en (in de zomer) in de tuin.

De uitgever zegt:

Sommige dingen doe je gewoon niet als je halverwege de dertig bent. Zoals je veilige vaste baan, je huis in Limburg en het vooruitzicht van een bruiloft inruilen voor een tijdelijke baan bij het Van Gogh Museum in Amsterdam. Noor doet het wél, tot verdriet van haar ouders en haar vriend. Ze betrekt samen met haar jongere zusje Kiki en studievriend Joost een verwaarloosd pandje aan de Herengracht. Kiki is bewust single, het zwarte schaap van de familie en ziet de wereld als haar speeltuin. Ze werkt voor Jeff Koons en brengt zijn spraakmakende tentoonstelling naar het Stedelijk. Joost, een vriendelijke maar ietwat stoffige vrijgezel, werkt als adviseur bij het Rijksmuseum.

Noor, Kiki en Joost delen lief, leed en de voordeur met elkaar en kennen maar één harde regel: thuis wordt er niet gesproken over het werk op het Museumplein. Terwijl het huis een verbouwing ondergaat ontdekt Noor zichzelf, de waarde van vriendschap, en een groot schandaal in de kunstwereld. Kortom: ze ontdekt het leven.

Dit boek leende ik uit de bibliotheek. 

Gelezen: Het zomerhuis door Anna Frederiksson

Ik verwachtte een soort van easy read, een vrouwenroman, misschien zelfs wat chick-lit-achtigs. Maar dit bleek een psychologische roman te zijn over familierelaties. Mooi geschreven en intrigerend.

Eva is de oudste dochter, achter in de dertig, en zorgt voor haar moeder. Als die overlijdt, ziet ze eindelijk haar broer en zus weer terug, die al jaren niets van zich hebben laten horen. Als blijkt dat ze met zijn drieën het zomerhuis geërfd hebben, waar hun moeder haar laatste jaren (gedeeltelijk met Eva) heeft doorgebracht, komt er heibel: Eva wil het niet verkopen, de andere twee wel. Op Eva’s werk loopt alles ook al niet op rolletjes, en ze neemt ontslag om daarna in het zomerhuis te gaan wonen. Lekker rustig! Totdat haar broer en zijn gezin en haar zus met partner ook de zomer komen doorbrengen in het zomerhuis.

Er wordt weinig uitgelegd; de lezer moet zelf maar bedenken waarom Eva doet wat ze doet. En hoe meer we te weten komen over het verleden, hoe beter we haar, en haar broer en zus, kunnen begrijpen.

Het verhaal is heel geloofwaardig. De hoofdrolspelers zijn niet alleen broer en zussen, maar ook partners, vaders en moeders, en werknemers. In al die gebieden spelen er dingen mee op de achtergrond. De uiteindelijke vraag is, of Eva in het huis kan blijven wonen of dat het toch verkocht wordt.

Ik kreeg dit boek van een bevriende vertaler, die dit boek zelf vertaald heeft, Edith Sybesma. Ik kreeg trouwens nog meer boeken van haar, waaronder Gelukspad 3, ook van Anna Frederiksson.

Publicatiejaar: 2013

Het boek gaat verfilmd worden.

Gelezen: Frank en wij door Julia Claiborn Johnson

Of de avonturen van een wonderlijk jongetje, is de subtitel van dit boek. Wonderlijk is hij zeker: hij draagt de meest fantastische kledij, en waag het niet aan hem of zijn spullen te zitten. Dan is het huis echt te klein. Met de taxi ergens heen? Alleen met zijn moeder. Met de nieuwe oppas, Alice, wil hij alleen met de auto.

Zijn moeder werkt – zogenaamd? – aan een nieuw boek, na jaren niets geschreven te hebben. Omdat ze dat niet zou kunnen als ze ook nog eens op Frank moest passen, is Alice door de uitgeverij gestuurd om met hem op te trekken.

Hoewel het verhaal best grappig is, steunt het toch vooral op de apart-heid van Frank. Er gebeuren allerlei dingen, maar een echte verhaallijn ontbrak toch een beetje. Er was weinig spanning in het verhaal (van het type: als dat maar goed komt!) en het kabbelde een beetje door. Pas op het laatste gebeurt er echt iets dat alles op zijn kop zet.

Toch heb ik het verhaal met plezier gelezen, vooral vanwege de personages. Frank natuurlijk, maar aan hem wen je snel, en dan is het nieuwtje er wel af. Zijn vreemde moeder, daar is meer mee aan de hand dan het lijkt. En dan zijn er nog wat huisvrienden en hulpen die op hun eigen manier het verhaal opvrolijken.

De uitgever zegt: ‘M.M. Banning – Mimi voor intimi – heeft zich teruggetrokken op haar landgoed in Bel Air. Ze heeft ooit een bestseller geschreven maar nu is ze blut: malafide bankiers zijn er met haar fortuin vandoor gegaan. Voor het eerst sinds tijden moet ze een nieuw boek schrijven. En om ervoor te zorgen dat ze zich aan haar deadline houdt, stuurt haar redacteur een jonge assistente, Alice.

Wanneer Alice aankomt, wordt ze direct aan het werk gezet. Ze moet op Frank passen, Mimi’s negenjarige zoon, die zich kleedt als een jarendertigfilmster en weinig vriendjes heeft. Hij is autistisch. Terwijl ze Frank beter leert kennen, vraagt ze zich af waar zijn vader is. Mimi probeert achter gesloten deuren te schrijven, maar het wil niet vlotten. Aan Alice de taak Mimi te helpen met haar boek…’