Gelezen: De lijst van Yuval Abramovitz

lijstIk ben dol op lijstjes maken en ze afwerken – hoewel ik daar de laatste tijd iets minder goed in ben. Ik heb al jaren een bucketlist, waar ik een keer per halfjaar naar kijk of zo. De lijst gaat niet alleen over het maken van een lijst met al je dromen, maar ook over het werken aan in ieder geval een aantal van die dromen.

Ik kreeg dit boek als recensie-exemplaar van de uitgever.

De uitgever zegt: ‘Deel je dromen en maak ze waar. Als zestienjarige raakte Abramovitz door een ongelukkige val verlamd. Hij wist zeker dat hij zou genezen en maakte een lijst van de grootse dingen die hij wilde doen als het zover was. Na twee jaar kon hij weer lopen en hij kreeg de kans om de doelen op zijn lijst af te vinken. Dat lukte dankzij zijn doorzettingsvermogen én de hulp van mensen om hem heen.

Zijn boodschap: als je een lijst maakt van je levensdoelen en die deelt met anderen, kun je je dromen waarmaken.’

Ik zeg: De boodschap van het boek is sterk, en raakt meteen de gevoelige snaar: je wilt wel, maar meestal gaat je enthousiasme snel weer over; terug naar de ‘gewone’ dingen in het leven. Dit boek probeert – ietwat rommelig maar wel doelmatig – je op weg te helpen om wel die dromen waar te maken. Dus, je begint met een lijst van 100 dromen. Ik kwam zelf maar tot 38 en dan stonden er ook dingen op zoals: ‘Tuin achter opruimen.’ Maar ik vind dat een droom iets is, dat wanneer je het gedaan hebt, het je gelukkiger maakt. En een opgeruimde tuin zou mij zeker gelukkiger maken (ik zie hem tenslotte elke dag een aantal keer).

Abramovitz houdt je ook voor: deel je lijst met anderen en schakel hun hulp in waar je kan. Mensen vinden het leuk om andere mensen te helpen en soms komt de hulp uit een onverwachte hoek. Hijzelf heeft een aantal jaren een blog gehad waarop hij over zijn lijst vertelde en steeds nieuwe hulp van onbekenden over de hele wereld kreeg.

Het boek bevat lege bladzijden waar je je lijst in kan vullen, en verderop, na meer uitleg, nieuwe lege bladzijden om je lijst aan te scherpen, enz. Zo werk je toe aan een korte lijst van uitvoerbare, voor jou belangrijke, wensen die je binnen nu en twee jaar kunt uitvoeren.

Waarom zou je? Omdat onvervulde wensen in je achterhoofd blijven spelen, omdat je plezier zult hebben in het vervullen van je wens en je er zoveel energie van krijgt dat je nog meer wensen wilt vervullen. De schrijver kent geen genade: met elk excuus rekent hij af. Aan de slag dus!

Meer boeken met wensen en to-do lijsten:
The To-do List van Mike Gayle (non-fictie)
De lijst van al mijn wensen door Grégoire Delacourt (fictie)
1 Ding door Gary Keller en Jay Papasan (non-fictie)

Aan de slag!
Slik die kikker! door Brian Tracy
Master of Focus webinar door Hugo Bakker

Mijn wensenlijst
Help mee, als je kan. Link: Wensenlijst; Wachtwoord: judith

Advertentie

Gelezen: Gevangen in Nepal door Annemiek van Kessel

nepalDit boek kreeg ik toegestuurd van Uitgeverij De Kring voor recensie. Ik had er niet om gevraagd, en zou dit boek uit mezelf ook niet zo snel uitkiezen. Het bleef een tijdje liggen, totdat ik het ‘door omstandigheden’ toch las.

De uitgeverij zegt: Nepal had alles waar Edward van der Ree van droomde: spiritualiteit, een slow-down levensstijl, fantastische natuur en heerlijk eten. Hij vond in 2013 werk in de mooiste bar van Nepal en maakte er veel vrienden. Hier wilde hij voor eeuwig blijven wonen.

Zijn leven nam een dramatische wending toen zijn beste vriend, Pravash Paudel, van zijn balkon viel en op slag dood was. Onmiddellijk werd Edward door de Nepalese politie opgepakt op verdenking van moord, en zonder pardon achter de tralies gezet. In de overvolle gevangenis moest Edward zien te overleven tussen verkrachters, moordenaars, drugsdealers en pedofielen.

Zijn ouders reisden af naar Nepal en hebben er zes maanden keihard gevochten voor zijn vrijlating, vanuit Nederland bijgestaan door hun andere zoon. De familie leerde Nepal kennen als een land van corruptie, omkoping en vriendjespolitiek.

Gevangen in Nepal is een spannend, waargebeurd en filmisch beschreven verhaal gebaseerd op veel gesprekken met Edward van der Ree, e-mails en de dagboeken van zijn moeder.

Wat ik zeg: De omstandigheid die ertoe leidde dat ik dit boek ging lezen, was een situatie waarin dit het enige boek was dat ik nog niet gelezen had dat zich binnen handbereik bevond. ‘Toch maar eens kijken of het was is.’

Het waargebeurde verhaal wordt verteld door Edward, met dagboekaantekeningen van zijn moeder ertussendoor. Het is een verslag van wat er gebeurd is, waarom hij gevangen gezet is en wat er daarna gebeurde voordat hij weer vrij was. Een beetje een en-toen-en-toen verhaal.

Hij beschrijft af en toe wel wat achtergronden, zodat je een idee krijgt van de Nepalese samenleving, maar het boek gaat vooral over zijn gevangenschap en de corruptie die ervoor zorgt dat het lang duurt voor hij weer vrij is.

Ik had af en toe een beetje last van de westerse attitude, zoals het verzuchten dat er zo weinig Engels gesproken wordt. Tja, we zijn wel in een ander land, he? Of, net nadat Edward verteld heeft dat er 470 mensen in de gevangenis zitten, schrijft hij: ‘Ik zit hier in een wereld die niemand kent.’ Nou ja, denk ik dan, toch zeker 470 mensen kennen deze wereld. Maar ‘niemand’ is dan blijkbaar de westerse beschaving of zo.

Goed, na een tijdje kreeg ik het toch wel benauwd van de situatie waarin Edward verkeerde, en hoe hij keer op keer naar de rechtbank moest en er telkens maar geen vonnis werd uitgesproken. De ouders stonden telkens weer voor hem klaar, er was goede hoop dat hij deze keer wel zou vrijkomen, maar nee, dan moest hij toch weer terug naar de gevangenis omdat er weer iets niet goed geregeld was. De advocaat nam graag geld in ontvangst maar deed daarvoor toch niet zo heel erg zijn best (zo gauw Edward vrijgesproken zou zijn, was zijn melkkoe natuurlijk ook weg). En de rechter, moet je die nu wel of niet omkopen? Gevaarlijk of noodzakelijk?

Wil je eens lezen hoe het eraan toegaat in een gevangenis in Azië en hoe de rechtspraak geregeld is, dan moet je dit zeker lezen. Het is ook zeker nuttig als je van plan bent op vakantie naar Nepal te gaan – hopelijk kun je je ticket nog omboeken, want het is geen aanrader om daar in de gevangenis terecht te komen, en dat kan, zoals Edward laat zien, iedereen gebeuren.

Meet & Greet met Edith de Wit van In de voetsporen van de heldin

heldin_boekAfgelopen zaterdag was ik bij de Meet & Greet/workshop van Edith de Wit in de mooie bibliotheek van Amersfoort. Die bibliotheek is sowieso een reisje waard, maar de workshop was ook bijzonder leuk.

Edith de Wits boek, In de voetsporen van de heldin, gaat over de opbouw die veel verhalen delen, maar kijkt daarbij ook naar jouw eigen verhaal. Een heldinnenavontuur begint vaak thuis, met een heldin in een doodgewoon leventje, maar ze heeft er wel een beetje genoeg van. Dan komt er iets dat haar aanspoort om actie te ondernemen; eerst vindt ze dat nog eng, maar ze krijgt hulp of wijze raad van iemand, en daar gaat ze! Dan is ze onderweg en zijn er nog verschillende andere stappen die de heldin onderneemt om uiteindelijk al dan niet als een nieuwe versie van haarzelf weer uit het avontuur thuis te komen.

edith

In de workshop beschreef Edith de verschillende stappen aan de hand van filmfragmenten en verhalen die we allemaal kennen, zoals sprookjes. Ook liet ze zien hoe deze stappen gerelateerd zijn aan ons eigen leven. In het boek staan deze verhalen ook, en er zijn ook interviews met mensen die een ‘heldinnenverhaal’ hebben meegemaakt. Per stap zijn er vragen voor jezelf, om eens na te gaan wat jouw eigen verhaal is. Wat heb je meegemaakt, en waar gaat de reis (misschien wel) naartoe?

allebloggers

Bloggers met het boek van Edith de Wit. Bron: Shyama in Boekenland

 

Het boek is dus zowel interessant om eens na te gaan op welke manier verhalen in elkaar zitten en om te gebruiken als om meer inzicht in je eigen verhaal te krijgen. Heel toegankelijk en bepaald niet technisch. Het idee van de reis van de held(in) is niet nieuw, maar wordt hier wel erg leuk besproken. De link naar je eigen verhaal is interessant, maar misschien ook een beetje eng. Op de website van de auteur staat een werkboek dat gedownload kan worden, om echt aan de slag te gaan met je eigen verhaal.

De ochtend in de Amersfoortse bieb was inspirerend en gezellig. Nu maar eens aan de gang met mijn eigen verhaal!

Boekrecensie: Waarom ik soms op en neer spring door Naoki Higashida

Waarom ik soms op en neer spring door Naoki HigashidaWaarom ik soms op en neer spring: Waar het over gaat

De uitgever zegt: ‘Het is vrij moeilijk om het gedrag en de belevingswereld van een autist te begrijpen. In Waarom ik soms op en neer spring geeft Naoki Higashida antwoord op de vragen die iedereen zich altijd bij autisme stelt. Naoki was dertien toen hij dit boek schreef. Dat is op zich al bijzonder maar als je weet dat hij autistisch is, is het nog opmerkelijker. Het is een verhelderend en inspirerend boek voor iedereen die in het begrijpen van een ander is geïnteresseerd, ouders, familie, verzorgers en leerkrachten van autistische kinderen. Naoki bewijst dat ook mensen met autisme over fantasie, humor en empathie beschikken en maakt ons op een indringende en ontroerende manier duidelijk hoe belangrijk geduld en begrip zijn.’

Waarom ik soms op en neer spring: Wat ik ervan vond

Door middel van meer dan vijftig vragen over autisme legt de dertienjarige Naoki uit wat het is om autistisch te zijn. De meeste vragen die hij stelt, zijn inderdaad vragen die bij mensen opkomen als het over autisme gaat. De antwoorden zijn interessant, en soms heel anders dan ik verwachtte, maar ook een beetje rommelig. Op sommige vragen heeft hij ongeveer hetzelfde antwoord, maar wat daar dan verder achter zit, een meer wetenschappelijk antwoord, dat wordt niet verteld. En dat kun je ook niet verwachten van Naoki, maar het laat je toch weer met nieuwe vragen zitten.

Je krijgt een kijkje in de wereld van een autist, maar het was voor mij niet duidelijk of zijn eigen ervaringen voor veel autisten gelden. Hij heeft het over ‘wij’, maar kent hij eigenlijk wel andere autisten? Het was in ieder geval interessant om eens van een autist zelf te horen hoe zijn belevingswereld eruitziet.

Ik denk als je zelf een kind met autisme hebt, je bepaalde dingen zeker wel herkent, en het antwoord op de vraag kan plaatsen en er wat mee kan doen. Voor iemand zoals ik, die autisme wel interessant vindt maar er verder geen ervaring mee heeft, ging het toch een beetje het ene oog in en het andere weer uit, bij wijze van spreken.

Voor mensen met autisme in hun omgeving is dit zeker een aanrader.


Mijn waardering: 3 (van de 5)

Dit boek heb ik: uit een goodiebag van uitgeverij Nieuw Amsterdam

Aantal bladzijden: 144

Gepubliceerd in: 2014 (oorspronkelijke Japanse druk 2007)

Vertaald uit het Engels door: Harm Damsma en Niek Miedema (The Reason I Jump)

Boekrecensie: Dit kan niet waar zijn door Joris Luyendijk

Dit kan niet waar zijn door Joris LuyendijkDit kan niet waar zijn: Waar het over gaat

De uitgever zegt: ‘De financiële wereld blijkt geen ver-van-mijn-bedshow. De financiële wereld is het bed zelf. En toen op 15 september 2008 de Amerikaanse bank Lehman Brothers failliet ging, stortte dat bed op een haar na in. Bankiers in de City hamsterden voedsel, zetten hun geld om in goud, of bereidden de evacuatie van hun kinderen naar het platteland voor.

Joris Luyendijk zat twee jaar lang ondergedompeld in deze wereld. Aan het begin wist hij er net zoveel van als de gemiddelde burger, namelijk bijna niks. Stap voor stap lieten insiders hem zien hoe de financiële wereld in elkaar zit – met gevaar voor hun eigen baan.

Zijn bankiers monsters? Is hebzucht het probleem? En veel belangrijker: kan het weer gebeuren? Zijn de diepere oorzaken van de crash van 2008 weggenomen, of is de financiële wereld nog altijd een tijdbom in het hart van onze samenleving?’

Dit kan niet waar zijn: Wat ik ervan vond

Ik heb jaren in Engeland gewoond en daar was ik bevriend met een gezin dat een (tweedehands) sportauto kocht van de bonus van de man. Die werkte bij een grote bank in Londen. Ze woonden in een huis met zes slaapkamers en een appartement boven het garageblok, en de kinderen zaten op een privéschool.

Is het de schuld van die man, die crisis van 2008? Of is hij een onschuldige bystander?

Luyendijk probeert in dit boek te achterhalen waar de oorzaak ligt van de crisis van 2008, wie daar schuldig aan zijn en of het nog eens zou kunnen gebeuren. Om met het laatste te beginnen, jazeker. Er is niets veranderd. De schuldigen, dat zijn in de eerste plaats het systeem en in de tweede plaats de mensen die bij de banken werken.

Er worden steeds weer nieuwe financiële producten bedacht waar grote winst mee te behalen is. Maar die zitten zo ingewikkeld in elkaar, dat het moeilijk te voorspellen is wat de risico’s zijn. Ook is het gewoon niet uit te leggen aan het management hoe alles in elkaar zit, en het management regeert dus met veel te weinig informatie.

Datzelfde management kan een medewerker ontslaan op elke willekeurige dag. Maakt iemand dus niet genoeg winst, dan heeft hij kans de volgende dag op straat te staan. Dag huis, dag dure privéschool! Dus iedereen zorgt dat hij vandaag winst maakt en aan langetermijnvisie wordt niet gedaan.

Joris Luyendijk wist niets van het onderwerp toen hij bankiers van allerlei functies begon te interviewen. Daardoor is zijn boek ook voor andere niet-wetenden heel goed te volgen. Je komt erachter dat er niets is veranderd sinds 2008 en dat dat eigenlijk ook niet zomaar even kan. Wat wel kan, is dat het de volgende keer echt goed mis gaat. Luyendijk ziet wel een oplossing, maar begrijpt ook dat die geen schijn van kans heeft.


Mijn waardering: 4 (van de 5)

Dit boek heb ik: gekregen in een goodiebag van uitgeverij Atlas Contact

Aantal bladzijden: 208

Gepubliceerd in: 2015

Extra: Dit boek telt mee voor de Ik Lees Nederlands! uitdaging (6/20).ILN