Boekrecensie: De jongen die zijn vader zocht door John Boyne

De jongen die zijn vader zocht: Waar het over gaat

De uitgever zegt: “Op de dag dat de Eerste Wereldoorlog begint, belooft de vader van Alfie Summerfield aan zijn zoon dat hij niet zal gaan meevechten – maar de volgende dag moet hij die belofte al breken. Hij gaat op een zeer speciale, geheime missie, en de hele oorlog lang heeft Alfie geen idee waar zijn vader zou kunnen zijn. Is hij inmiddels gesneuveld?

Na de oorlog werkt de nu negenjarige Alfie als schoenpoetser op King’s Cross Station. Dan leest hij onverwachts zijn familienaam op een vel papier dat toebehoort aan een legerarts. Zijn vader leeft nog, en ligt met een oorlogstrauma in een ziekenhuis ver weg. Alfie besluit dat het tijd wordt voor zijn eigen geheime missie: hij zal zijn vader in het ziekenhuis opzoeken en hem terugbrengen naar hun huis op Damley Road.”

De jongen die zijn vader zocht: Wat ik ervan vond

De Eerste Wereldoorlog vanuit het perspectief van een negenjarige jongen. Gelukkig weet hij niet veel van de loopgraven, maar wel van de gevolgen, als hij zijn vader en andere mannen met een oorlogstrauma opzoekt in het ziekenhuis.

Verhalen over de Eerste Wereldoorlog zijn, voor zover ik weet, ver in de minderheid bij die over de Tweede Wereldoorlog, en daarom extra interessant om eens wat over te lezen, van een afstandje: Engeland, waar niet gevochten werd, en het perspectief van een jongetje, die niet precies weet wat er gaande is.

We maken kennis met mensen in de straat waar Alfie woont. Toevallig wonen daar zowel een Tsjechische immigrant met zijn dochter, die afgevoerd worden als mogelijke spionnen, als een dienstweigeraar, die door veel mensen verguisd wordt. Zo maakt Alfie verschillende aspecten van de oorlog mee.

Hij is een lekker ondernemend jongetje. Zo gauw zijn moeder over geldzorgen begint, gaat Alfie werken als schoenpoetser en verdient zo wat geld voor in zijn moeders portemonnee. Verder spaart hij om zijn vader op te kunnen zoeken, met de trein. Toevallig heeft hij telkens genoeg geld als hij weer met de trein wil.

Ach, zo zijn er een paar dingen die net iets te soepeltjes lopen. Het is dan ook meer een kinderboek (12+) dan een boek voor volwassenen, ook al wordt het niet als zodanig aangemerkt. Het leest in ieder geval lekker makkelijk weg en het was zeker leuk om een paar uur met Alfie mee te kijken tijdens de Eerste Wereldoorlog.

---

Mijn waardering: 4/5 (goed)

Dit boek heb ik: gekregen tijdens een boekbloggersdag van Meulenhoff/De Boekerij

Aantal bladzijden: 240

Gepubliceerd in: 2014 (oorspronkelijke uitgave in het Engels, 2013, Stay Where You Are And Then Leave)

Vertaald door: Ton Heuvelmans

Advertentie

Boekrecensie: Wat ik weet door Julie Berry

Dit boek las ik voor Een perfecte dag voor literatuur, een clubje on-line boekenliefhebbers. Ga ook even kijken wat de anderen ervan vonden!

Wat ik weet: waar het over gaat

Dit is een Young Adult boek dat zich afspeelt in Amerika in, naar ik aanneem, de negentiende eeuw. Judith is twee jaar lang vermist geweest maar komt uiteindelijk terug in het stadje waar zij met haar moeder en broer woonde. Wat er gebeurd is, kan ze niet vertellen, want haar tong is afgesneden. Schrijven kan ze ook niet, en trouwens, haar moeder is reuze bang dat er iets oneerbaars met haar gebeurd is, dus die wil het eigenlijk ook helemaal niet weten.

Haar geliefde-op-een-afstandje, Lucas, staat op het punt met Maria te trouwen. Judith weet dat ze geen enkele kans heeft op een huwelijk met Lucas of wie dan ook. Ze schrijft dit verhaal aan Lucas, om hem uit te leggen wat er gebeurd is met haar.

Wat ik weet: wat ik ervan vond

Normaal gesproken lees ik niet zo gauw Young Adult boeken, behalve als het dystopische verhalen in de toekomst zijn. Dat is dit helemaal niet, maar de beschrijving sprak me aan.

Ik moest even wennen aan de stijl: het gebruik van ‘je’, waarbij het hele verhaal aan Lucas verteld wordt. Maar Judith beschrijft ook dingen die gebeuren waar Lucas niet bij is, zodat het na een tijdje wel goed leesbaar is. Het boek is geschreven in soms hele korte paragrafen, soms veel langere, elk een gebeurtenis of gedachte weergevend. Het is overtuigend door een jonge vrouw geschreven die aan de zijkant van de maatschappij staat en verliefd is op een jongeman die ze niet kan krijgen.

Uit de dagelijkse zaken die gebeuren in het stadje en met haar en haar familie wordt duidelijk wat haar status is binnen het stadje en hoe men tegen haar aankijkt. Langzamerhand verandert haar situatie en krijgt ze een aantal bondgenoten. Het einde vond ik wat afgeraffeld, alles kwam een beetje te netjes op zijn plaats. Aan de andere kant had ik na het einde nog graag een beetje doorgelezen om nog wat langer in de sfeer van het boek te blijven.

Dit is een mooi, literair Young Adult boek, dat menige volwassene ook zal aanspreken.

Vraag de andere deelnemers aan Een perfecte dag voor literatuur ook eens naar hun mening.

.

Boekrecensie: Wat nooit is verteld door Elliot Perlman

Wat nooit is verteld: Waar het over gaat

Volgens de uitgever: “In Wat nooit is verteld probeert de jonge Afro-Amerikaan Lamont Williams iets van zijn leven te maken, Henryk Mandelbrot overleefde de Holocaust en beleeft opnieuw het verleden op zijn sterfbed en Adam Zignelik, een docent geschiedenis, vecht voor zijn carrière en grote liefde. De drie levens komen samen in een groots verhaal over liefde, schuld, geheugen en onverwacht heldendom.

Elliot Perlman ontroert met zijn roman over de schokkende gebeurtenissen van de Tweede Wereldoorlog en de harde strijd van Afro-Amerikanen om burgerrechten. Aan de hand van onbekend historisch materiaal leidt Perlman de lezer van het Europa van net na de oorlog via de zwarte burgerrechtenbeweging in de jaren zestig naar hedendaags New York.”

Wat nooit is verteld: Wat ik ervan vond

Bijna 600 bladzijden! Ik had er zin in, hoewel ik ook wist dat het wel eens een lange zit zou kunnen worden. Perlman’s Zeven vormen van dubbelzinnigheid was tenslotte ook geen eenvoudige kost.

Meesterlijk is één woord om dit boek te omschrijven. Langdradig en te uitgebreid is er ook een. Ik had al veel goeds over dit boek gelezen en begon er met heel veel zin in. Maar dat viel tegen! Er was zoveel historische achtergrond waarin ik niet per se geïnteresseerd was, dat het al gauw wat te veel van het goede werd. Ja, de strijd om de burgerrechten van de Afro-Amerikanen is interessant, nee,van de holocaust wil ik het liefst niet zo veel weten. Deze twee onderwerpen samen vond ik helemaal wat veel. En dan nog die verschillende personages in verschillende tijden – tjonge, je hoofd loopt ervan over.

Wanneer Adam onderzoek gaat doen naar het onderzoek van een Amerikaanse psycholoog net na de 2e wereldoorlog begint het interessanter te worden, en wanneer de verhaallijnen dan ook nog bij elkaar beginnen te komen wordt het toch nog een heel mooi boek.

Je moet er even voor gaan zitten, maar dan heb je uiteindelijk toch een heel mooi verhaal.

---

Mijn waardering: 4 sterren (van de 5)

Bladzijden: 592

Publicatie datum: 15 januari 2014 (oorspronkelijke Engels versie, The Street Sweeper, 2011)

Dit boek heb ik: gekregen van uitgeverij Nieuw Amsterdam voor recensie

Boekrecensie: De verzamelaar van verloren goed door Jeremy Page

De verzamelaar van verloren goed: Waar het over gaat

De uitgever zegt: “1845. Een rijke herenclub huurt voor een weddenschap de jonge onderzoeker Eliot Saxby in om te bewijzen dat de reuzenalk werkelijk is uitgestorven. Saxby scheept daartoe in op het zeilschip van kapitein Sykes en de eigenaardige first mate French naar de Noordelijke IJszee. Er zijn nog twee bijzondere passagiers aan boord: de aan laudanum verslaafde Bletchley en diens melancholieke en ziekelijke nichtje Clara. Al snel raakt Saxby in de ban van Clara. Verborgen agenda’s van de onbetrouwbare bemanning en andere geheimzinnige passagiers doorkruisen de spannende zoektocht naar de overblijfselen van de alk. Saxby realiseert zich dat het aannemen van de opdracht een grote fout was, maar dat ontsnappen onmogelijk is.”

De verzamelaar van verloren goed: Wat ik er van vond

Wat een heerlijk historisch verhaal! Saxby is aan boord van een vrachtschip dat op weg is naar de Noordpool. Hij denkt Clara, een van de twee andere passagiers, te herkennen uit zijn verleden, maar zij doet alsof ze nergens vanaf weet. Ook Clara’s neef is een interessante figuur, die heel wat minder stabiel is dan Saxby in eerste instantie denkt. 

Onderweg worden er verschillende soorten dieren vermoord en opgeslagen in het ruim van het schip. De kapitein staat toe dat Saxby op zoek gaat naar de waarschijnlijk uitgestorven reuzenalken. Langzamerhand veranderen de verhoudingen op het schip en Saxby beseft zich steeds meer dat de laatste plaats waar hij wil zijn, het schip is.

Dit boek is prachtig geschreven. Saxby vertelt heel eerlijk zijn verhaal. De lezer weet alleen wat hij weet waardoor de reis voor de lezer net zo’n avontuur is als voor Saxby. Beetje bij beetje komen we achter de ware aard van de andere opvarenden. Af en toe is het verhaal gruwelijk (wanneer er grote hoeveelheden dieren afgeslacht worden) en andere keren weer heel mooi.

Een juweeltje met genoeg bladzijden om lekker lang van te genieten.

---

Mijn waardering: 4,5 sterren (van de 5)

Bladzijden: 414

Publicatie datum: 2013 (Engelse editie, The Collector of Lost Things, 2013)

Dit boek heb ik: gekregen voor recensie van uitgeverij Nieuw Amsterdam

 

Boekrecensie: Vrij spel door Carlijn Vis

.

Over dit boek heb je al van alles gezien op mijn blog: een Eerste Hoofdstukken artikel, een winactie, en het kwam ook voor bij de Nieuwe Boeken en de Ditjes en Datjes. Maar een recensie, die had je nog tegoed!
Na het lezen van de Eerste Hoofdstukken leek het mij wel de moeite waard om verder te lezen. Hier kun je zien of ik gelijk had.

Vrij spel: Waar het over gaat

De uitgever zegt: “Tijdens de Tweede Wereldoorlog zit de jonge Emma in het verzet – totdat de Gestapo op de stoep staat en ze moet onderduiken. Samen met haar vriendje gaat ze van adres naar adres, maar als dit te gevaarlijk wordt, besluiten ze naar Engeland te vluchten.

Vrij spel is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van een verzetsvrouw. Emma is nu 86 en voelt nog altijd de drang om zich te verzetten. Onafhankelijk en eigenzinnig, net als in de oorlog dus, maar nog steeds op de vlucht. Op de vlucht voor het verleden. Wat lijkt op een spannend avonturenverhaal, blijkt voor Emma een confronterende geschiedenis. Lukt het haar om te ontsnappen aan haar herinneringen?“

Vrij spel: Wat ik er van vond

Een mooi verteld verhaal. Heden en verleden wisselen zich constant af zodat je telkens benieuwd bent hoe het verder zal gaan in elke tijdslijn. Maar op een gegeven moment gaat het alleen nog over de oorlog en hoe Emma uit Nederland ontsnapte en in Engeland terechtkwam.

Het verhaal miste een zekere spanning, omdat je van tevoren al weet dat Emma in Engeland aan zal komen. Toch was het wel spannend om te zien hoe ze elk stadium van haar reis doormaakte.

Het is een prachtige en meeslepende kijk in het leven van toen, in de oorlog. Een aanrader voor iedereen die meer over dit onderwerp wil weten.

---

Mijn waardering: 4/5

Bladzijden: 256

Publicatie datum: 2012

Dit boek heb ik: gekregen voor recensie van uitgeverij Atlas Contact

Extra: Dit boek telt mee voor de Ik Lees Nederlands! Uitdaging