Boekrecensie: De verdwenen dochter door Sara Lovestam

In dit verhaal speelt een onwaarschijnlijke detective de hoofdrol. Kouplan is een jongeman die elk moment zelf door de poltie opgepakt kan worden, omdat hij illegaal in het land verblijft. Omdat hij dringend geld nodig heeft, besluit hij een advertentie te plaatsen en zijn diensten als prive detective aan te bieden.

Een moeder, wiens dochter verdwenen is en die niet naar de politie wil stappen, huurt hem in. Met de schaarse aanwijzingen van de moeder probeert Kouplan de verdwijning op te lossen. Hij moet daarvoor in het criminele circuit van de stad rondvragen, met alle gevaren van dien. Zal hij het kind kunnen vinden voordat er iets naars met haar gebeurt?

De verdwenen dochter is een verrassende en originele misdaadroman. Kouplan is nauwelijks geschikt om als detective te werken, maar hij weet toch stukje bij beetje wat nuttige informatie te verkrijgen. Het is geen kwestie van puzzelstukjes op de juiste plaats zetten, want sommige puzzelstukjes kloppen niet. Maar welke zijn dat?

Doordat Sara Lovestam gewerkt heeft als docent Zweeds voor immigranten in Zweden, weet ze veel van hoe het is om in een vreemd land te zijn en tegen welke problemen je aanloopt. Het verhaal lijkt daardoor heel realistisch. Omdat de lezer meer weet dan Kouplan, wordt er een extra spanningselement aan het verhaal toegevoegd.

 

De uitgever zegt: ‘Kouplan is vanuit Iran naar Zweden gevlucht, hij heeft geen papieren en zit zonder geld. Wanneer hij zich op internet als privédetective aanbiedt, roept Pernilla zijn hulp in bij het zoeken naar haar zesjarige dochtertje Julia. Wanneer Kouplan zich in de zaak verdiept, loopt hij tegen steeds meer onduidelijkheden aan en hij vraagt zich af wat Pernilla voor hem verzwijgt.’

Advertentie

Gelezen: Arab Jazz door Karim Miské

Arab Jazz.PNGDit boek kreeg ik van de uitgever voor een recensie.

De uitgever zegt: ‘Ahmed zit een thriller te lezen op zijn balkon in Parijs als er een bloeddruppel op zijn djellaba valt. Op het balkon boven hem steekt het been uit van zijn bovenbuurvrouw, de stewardess Laura. Als Laura op gruwelijke wijze vermoord blijkt, realiseert Ahmed zich twee dingen. Eén: ze hield van hem en hij had ook van haar kunnen houden. Twee: hij is de enige die de sleutel heeft van haar flat. De verdenking zal dus snel op hem vallen. Er zit maar één ding op: Ahmed moet deze moord zelf proberen op te lossen.

Karim Miské schakelt naadloos tussen de broeierige straten van multicultureel Parijs en de synagogen van New York om de waarheid achter een afschrikwekkende misdaad te achterhalen.’

Ik zeg: Een wat vreemd, maar wel heel leuk boek. Leuk, inderdaad. Niet dat ik veel moest lachen, maar het was gewoon heerlijk om het boek op te pakken en weer een stukje te lezen. Het was ook wat vreemd, omdat het verhaal een beetje van de hak op de tak gaat. Er zitten niet één of twee hoofdpersonen in, maar we gaan van de ene personage naar de andere en (soms) weer terug.

Ahmed, die de moord op zijn bovenbuurvrouw ontdekt als hij nat wordt van haar bloed, is een van de belangrijker personages. Hij is een interessant type, omdat hij een kluizenaar in een grote stad is: hij leest de hele dag en verlaat alleen zijn flat om nog meer tweedehandsboeken aan te schaffen, en af en toe wat boodschappen te doen. In de buurt kennen ze hem wel, en hij krijgt wat mensen aan de praat. Ook krijgt hij gevoelens voor de politieagente die de moord onderzoekt, Rachel. Het lijkt wel wederzijds!

Ik was een halfjaar geleden in Parijs, maar ik kan niet zeggen dat het boek erg Parijzerig aan deed. Oftewel, de toeristische attracties werden niet genoemd, zodat het verhaal zich overal had kunnen afspelen. En dat is wel mooi, want toeristische attracties doen er in het dagelijks leven niet zo toe. Parijs kwam dus zelf niet zo duidelijk naar voren, maar wel was de sfeer van een wijk in een grote stad heel mooi weergegeven. De kapper, de bar, het restaurant: ze komen telkens weer terug en worden bezocht door een aantal van de personages. Ook de personages komen elkaar tegen in het verhaal, waardoor er een beeld ontstaat van een kleine wijk waar men elkaar kent en waar bepaalde verhoudingen tussen de personen bestaat: die kijkt neer op die, die is bang van die, die is de baas enz.

Omdat het boek blijft switchen tussen de personages, die elk weer andere dingen over de moord ontdekken, is het soms moeilijk te volgen waar we zijn in de moordzaak. Want wat A wel weet en B niet, neemt B uiteraard niet mee in zijn redenatie over de motivatie voor de moord. Daardoor blijft het een beetje sudderen, totdat de moord dan toch opgelost wordt door de politie.

Of het nog wat wordt tussen Ahmed en Rachel moet je zelf maar lezen.

Weetjes: Ik was in december 2015 voor het eerst in Parijs, samen met een boekblogger uit Amerika, die ik ooit één keer eerder had ontmoet. Behalve rondlopen en sfeerproeven, zijn we ook naar een of twee musea geweest, hebben we een Hemingway-wandeling gemaakt, en zijn we naar de beroemde Shakespeare boekenwinkel geweest (waar ze overigens dezelfde Engelse boeken hebben als overal).

Gelezen: Serpent door Carla de Jong

Serpent van Carla de Jong Dit boek stond al een hele tijd in mijn kast, en omdat ik (vooral) de letter ‘S’ (titels beginnend met …) aan het lezen ben, kwam ik eindelijk toe aan Serpent. Dit is mijn vierde boek van dit jaar (2016).

Wat een heerlijk boek! Zo’n echte, lekkere Nederlandse whodunit. Een psychiater wordt vergiftigd en de politie gaat op onderzoek uit. De vrouwelijke rechercheur heeft een relatie met een andere psychiater in de kliniek van de vermoorde vrouw, maar dat mag niemand weten.

Het verhaal wordt verteld vanuit de perspectieven van de twee geliefden, waartussen het tijdens het politieonderzoek trouwens niet zo botert. Wel wat storend was dat sommige gebeurtenissen twee keer verteld worden, alsof een keer niet genoeg was. Het kan leuk zijn om iets vanuit een ander perspectief nog eens mee te maken, maar dat is vooral het geval als twee personages ergens heel anders tegenaan kijken. Dat was hier niet zozeer het geval; in ieder geval zuchtte ik af en toe: nog een keer?

De rechercheur komt langzamerhand te weten wat er gebeurd is, hoewel haar baas haar natuurlijk probeert te stoppen – zoals dat hoort in dit genre – want haar aanknopingspunten zijn soms wel wat vergezocht (en blijken dan toch tot iets te leiden).

Een verrassend goed boek dat ik met veel plezier gelezen heb. Die Nederlandse ‘thrillers’ (erg thrillend was het niet, maar goed) die hebben toch wel wat! Ik lees geloof ik liever Nederlandse en Britse thrillers (ik heb ook lang in Engeland gewoond) dan Amerikaanse, die toch wat herkenbaarheid missen.

Boekrecensie: Koud-Zuid door Ariane Meijer

Koud-zuid van Ariane MeijerKoud-Zuid: Waar het over gaat

De uitgever zegt: ‘De maffia van Amsterdam-Zuid valt nauwelijks meer te herkennen. Daar waar criminelen vroeger opzichtig rondreden in een knalrode Ferrari, hun achterbak gevuld met bankbiljetten en brokken hasj, zitten de hedendaagse drugshandelaren keurig op kantoor…

Wanneer haar echtgenoot Gidon op klaarlichte dag wordt geliquideerd, heeft de beeldschone Donia geen flauw benul wie er achter de aanslag kan zitten. Gidon zorgde altijd uitstekend voor haar – geld was nooit een probleem – maar zelfstandig nadenken heeft ze nooit geleerd. Wat Gidon eigenlijk precies deed en hoe zijn zakenwereld in elkaar steekt, daarvan heeft ze geen idee. Maar ach, Donia weet zoveel niet, en het liefst wil ze haar comfortabele leventje van winkelen en lunchen in de PC Hooftstraat zo snel mogelijk weer voortzetten. Pas als blijkt dat ook het leven van haar zeventienjarige dochter Julia gevaar loopt, besluit Donia het lot in eigen hand te nemen. Met de hulp van Laura, een schoolvriendin van Julia, gaat ze op zoek naar antwoorden. Al snel komt ze erachter dat niets is wat het lijkt, dat niemand is wie hij zegt te zijn…

Koud-Zuid: Wat ik ervan vond

Een heerlijk boek over een rijke vrouw die niet weet dat haar man misschien wel op een criminele manier aan zijn geld komt. Als hij op het terras van een café doodgeschoten wordt, is dat natuurlijk erg, maar ze blijft er niet al te lang bij stilstaan, want het leven gaat door.

Dan begint de zakenpartner van haar man vreemd te doen en is haar dochter Julia opeens niet meer bereikbaar. Donia komt in actie, en achter de façade van onwetend vrouwtje blijkt een slimme dame te zitten. Hoewel ze zich wel weer af laat leiden door een mooie man …

Fietsen door de regen, bovenwoningen, de Albert Cuyp, terrasjes langs de grachten, er zitten veel herkenbare situaties in dit boek. En dan Donia en haar rijke vriendinnen. Het lijken de Gooise Vrouwen wel, maar dan in Amsterdam!

Wat ik vooral leuk vond aan dit boek is hoe Donia op een gegeven moment ‘wakker’ wordt en orde op zaken wil stellen. Hoe ze dat uiteindelijk doet, is heel anders dan ik gedacht had. Opmerkelijk, maar wel passend in het verhaal.

Een leuke Nederlandse thriller!


Mijn waardering: 5 (van de 5)

Dit boek heb ik: tweedehands gekocht

Aantal bladzijden: 224

Gepubliceerd in: 2007

Extra: Dit boek telt mee voor de Ik Lees Nederlands! uitdaging (3/20).ILN

Boekrecensie: Blauwdruk door Maria Rijk

blauwdrukBlauwdruk: Waar het over gaat

De uitgever zegt: ‘Een leeg bed, een openstaande kledingkast, stilte in huis. Ik ren de trap af, haar jas is weg, ik duik onder de kapstok, geen roze rugzak. Ik roep haar naam, maar krijg geen antwoord. In de woonkamer niet, in de keuken niet. Ik ren weer naar boven, open de badkamerdeur, trek de vlizotrap naar beneden en gil in het gapende gat van de opbergzolder. Niets. Geen Katja.’

Een dag voor haar veertiende verjaardag loopt de dochter van Ellen van huis weg. ‘Ik ben naar mijn vader toe,’ sms’t ze. Maar Ellen heeft Katja nooit verteld wie haar vader is. Als haar dochter erachter komt wie hij is, en werkelijk naar hem toe gaat, zal ze groot gevaar lopen. Ellen wil alles doen om Katja te beschermen, maar elk spoor naar haar dochter loopt dood.

Waar is Katja? En hoe vertelt Ellen haar dochter ooit de waarheid over haar afkomst?’

Blauwdruk: Wat ik ervan vond

Dit boek speelt zich af tien minuten fietsen van mij vandaan. Ik ben er slechts een paar keer geweest, dus er was geen herkenning, maar wel een lekker-dicht-bij-huis gevoel. Dat had ik ook bij het vorige boek van Maria Rijk, Dieptepunt, dat zich in Utrecht afspeelt.

Het boek begint ermee, dat Ellen het woord Slet op haar buitenmuur ziet staan. Wie heeft het erop geschreven en voor wie is  het bedoeld: haarzelf of haar tienerdochter Katja? Ook wordt haar auto bekrast. Later verdwijnt haar dochter en heeft Ellen wel wat anders aan haar hoofd. Dat was eigenlijk wel jammer, want daardoor werd het bedreigende van de tekst en de auto niet ten volle benut in het verhaal.

Het verhaal omtrent Katja’s vader vond ik erg goed gedaan, en blijft tot op het laatst onduidelijk en daardoor interessant om te volgen. Het verhaal van Katja’s verdwijning vond ik echter niet spannend genoeg. Het is tenslotte een thriller. De mogelijke vader wist iets wat de lezer niet wist. Had de lezer het ook geweten, dan was het verhaal een stuk spannender geweest. Dit stukje informatie werd pas op het laatst gegeven, wat op zich een goede plek was, maar dus niet mee kon helpen aan de spanning. Ik maakte me gewoon niet druk genoeg om Katja’s verdwijning, daar komt het op neer.

Toch was dit een erg leuk boek om te lezen. Het verhaal was heel geloofwaardig en de personages, herkenbare figuren. Je kan je heel goed voorstellen dat er zoiets zou gebeuren en hoe de verschillende mensen daarop zouden reageren. Ik vond het ook heel prettig dat er opa’s, oma’s en buren in het verhaal betrokken werden. Dat maakt een verhaal extra aannemelijk.

Dit boek heeft een verrassende ontknoping. Er gebeurt iets dat ik totaal niet verwacht had, maar dat heel goed in het verhaal past. Heerlijk!


Mijn waardering: 4/5 (goed)

Dit boek heb ik: gekregen voor recensie van de auteur

Aantal bladzijden: 234Ik Lees Nederlands!

Gepubliceerd in: 2014

Extra: Dit boek telt mee voor de Ik Lees Nederlands! uitdaging (26/35).