Boekrecensie: Alles wat er was door Hanna Bervoets

.

Tijdens een middag bij uitgeverij Atlas Contact vertelde de schrijfster, Hanna Bervoets, zelf over dit boek, en ik werd meteen reuze nieuwsgierig. Ik lees graag post-apocalyptische romans. Van Nederlandse bodem zie je ze niet vaak, dus dat maakte het extra leuk dit boek te lezen.

Alles wat er was: Waar het over gaat

De uitgever zegt: “Acht mensen komen op een zondag in een schoolgebouw samen voor de opnamen van een wetenschapsprogramma. Maar die worden nooit gemaakt. Want plotseling klinkt er een knal. Op bevel van de autoriteiten gaan ramen, deuren en gordijnen dicht. En ze blijven dicht. Eerst dagen, dan weken.

Door de ogen van tv-redactrice Merel zien we hoe de groep probeert zich staande te houden in een nieuwe wereld. Een wereld van duisternis en isolatie. Van slapen op een gymmat en tien korrels rijst per dag. Naarmate de voedselvoorraden verder slinken, lopen de spanningen tussen de schoolbewoners steeds hoger op. Als alles wat er was er niet meer is, wat is dan nog de waarde van liefde, loyaliteit en vriendschap?”

Alles wat er was: Wat ik ervan vond

Het boek begint met Dag 91, dus ik verraad niets als ik zeg dat ze een behoorlijke tijd in het schoolgebouw opgesloten zitten. Kan je je voorstellen om zelfs maar een paar dagen in een schoolgebouw te zitten, gewoon, door de deur naar binnen met wat je toevallig bij je hebt en dan niet meer naar buiten te kunnen?

In dit boek zijn de acht mensen ook nog eens meteen afgesloten van de wereld. Ze krijgen nog bericht dat ze het gebouw niet mogen verlaten en de gordijnen dicht moeten doen, maar daarna is er geen contact meer met de buitenwereld, ook niet met hun familie thuis. Hanna Bervoets beschrijft heel overtuigend wat er met dit kleine groepje mensen (waaronder een kind) gebeurt en hoe de verhoudingen tussen hen veranderen tijdens de dagen in het gebouw.

De lezer leest het dagboek van Merel, een redactrice voor een wetenschappelijk programma, eigenlijk een schoolagenda die een van de leerlingen in een klas had achtergelaten. Ze schrijft elke dag wat er met de groep mensen gebeurt, maar de lezer krijgt dit niet op volgorde te lezen. Zo moet de lezer in het begin nog raden wie deze mensen zijn en hoe ze zich tot elkaar verhouden, wat door verder lezen langzamerhand duidelijker wordt. De dagen worden gelukkig niet willekeurig gepresenteerd, maar met twee tijdslijnen, één vanaf het “nu” (vanaf dag 91) en één vanaf het begin, die elkaar telkens afwisselen.

De situatie wordt steeds schrijnender en de emoties lopen op. Erger nog, Merel vindt een leeg medicijnenbuisje waarin hele zware medicijnen hebben gezeten, die alleen, weet zij, door psychotische mensen geslikt worden. Wie is er door zijn medicijnen heen en zal dus binnen de korste keren gevaarlijk kunnen worden? Merel kan niemand meer vertrouwen.

Ik vond dit een echt doorleesboek. De situatie in het gebouw verandert voortdurend. Je leest hoe het “nu” is en vraagt je af hoe het zo is gekomen, dus lees je gauw verder in de tijdslijn van verder terug in de tijd. En zo blijft het interessant. Ook wil je natuurlijk weten of ze het zullen overleven en uiteindelijk weer naar buiten kunnen. En wie is “de mol”, degene die medicijnen tegen psychose nodig heeft?

Er zaten ook wat onwaarschijnlijkheden in het boek: bijvoorbeeld moeten ventilatieopeningen afgeplakt worden (zeiden de autoriteiten), dus dan vraag je je af waar ze maandenlang verse lucht vandaan krijgen. Ook dat de acht zo mak waren om inderdaad maar binnen te blijven is wat onwaarschijnlijk – vooral Nederlanders, die laten zich toch niet zomaar wat zeggen. En dan helemaal Leo niet, de tv presentator, een type die graag vooraan staat en de baas speelt.

Maar goed, die onwaarschijnlijkheden nam ik graag op de koop toe, noem ze dichterlijke vrijheden. Het boek was goed, heel goed. Ik heb het in twee dagen gelezen en er de nacht ertussen over gedroomd. 🙂

Een aanrader!

---

Mijn waardering: 5 sterren (van de 5; heel goed)

Bladzijden: 284

Publicatie datum: 2013

Dit boek heb ik: gekregen voor recensie van Uitgeverij Atlas Contact

Genre: science fiction, post-apocalyptisch, literaire fictie

Extra: Dit is mijn derde boek voor de Ik Lees Nederlands! uitdaging. 

Extra: Verder lezen: De weg van Cormac McCarthy (de wereld is zo goed als vergaan, een vader en zoontje reizen door het barre land), De stad der blinden van Jose Saramago (als bijna iedereen opeens blind wordt, wat dan?). En hier een lijstje met dystopische/post-apocalyptische romans (Engels).