Dit boek is al door menige (engelstalige) boekliefhebber de hemel in geprezen en toen uitgeverij Ailantus aankondigde dat de Nederlandse vertaling eraan kwam was ik meteen enthousiast. Ik kreeg het boek, dat in April uitkomt, toegestuurd in ruil voor een eerlijke recensie. Graag gedaan!
Het negerboek: Waar het over gaat
Het boek begint in Londen in 1802, wanneer Aminata Diallo al oud is, en ingezet wordt door de abolitionisten (mensen die vechten voor de afschaffing van de slavernij) om een getuigenverklaring af te leggen over de slavenhandel voor het Engelse parlement. Zij gaat daarvoor haar levensverhaal op papier zetten en dat is dit boek.
We gaan dan naar het begin van Aminata’s verhaal met Aminata als meisje van 11 in Africa, in een dorpje dat Bayo heet. Zij woont hier met haar ouders en leert van haar moeder alles om vroedvrouw te kunnen worden. Op een dag wordt zij geroofd door slavenhandelaren en begint een lange trek door Afrika om bij de zee te komen, vanwaar zij in een slavenschip naar Amerika wordt gebracht.
Wat er verder precies gebeurt vertel ik niet, maar Aminata beleeft vanalles en komt, heel verrassend, uiteindelijk (vóór Londen) op een plaats terrecht waar je haar niet zou verwachten.
Het negerboek: Wat ik ervan vond
Het verhaal was meeslepend en aangrijpend en moeilijk weg te leggen. Ik heb het in een paar dagen uitgelezen. Het is het soort verhaal waar je in je hoofd mee bezig blijft, ook als je niet aan het lezen bent.
Aminata maakte heel wat mee en in het verhaal is dat heel natuurlijk en logisch allemaal. Pas als je er achteraf over na gaat denken, is het wel wat veel.
Wat me wel opviel tijdens het lezen was dat er een vergelijking te trekken was met een ander, waargebeurd, verhaal dat ik vorig jaar gelezen heb, en dat was het memoir van Frederick Douglass, getiteld Narrative of the Life of Frederick Douglass, an American Slave (door Frederick Douglass). Veel elementen in het verhaal van Douglass komen ook in Het negerboek terug.
Vanaf het moment dat Aminata in America was loopt het verhaal een hele tijd parallel aan dat van Douglass, om daarna, gelukkig, toch een hele andere kant uit te slaan.
Het boek is geschreven door een man, en of het daaraan ligt weet ik niet, maar wat mij opviel was dat Aminata, die op een gegeven moment een baby krijgt, niet al teveel woorden vuilmaakt aan dit kind. Lyrische woorden over het eerste lachje en de mooie ronde wangetjes van haar baby ontbreken totaal. En dat vond ik wat vreemd.
Dat was echter wel ongeveer het enige waar ik iets op aan te merken heb, verder loopt het verhaal als een trein, is heel geloofwaardig en bijna niet weg te leggen.
Gauw lezen dus!
Mijn waardering: 5/5
Ik las dit boek: omdat ik het toch al wilde lezen en die mogelijkheid deed zich voor
Dit boek heb ik: gekregen voor recensie van Uitgeverij Ailantus
Aanrader: Absoluut. Voor mij was dit net zo’n boek als Het eiland van Victoria Hislop, dat ik ook met geen mogelijkheid kon wegleggen (hoewel het onderwerp heel anders was) of Keukenmeidenroman van Kathryn Stockett.
Lees ook: Kindred van Octavia Butler, over een moderne zwarte vrouw die teruggaat in de tijd en als slaaf komt te werken bij één van haar voorouders.
De Boekblogger 
Klinkt wel aantrekkelijk. Het thema is in elk geval interessant genoeg. Grappig trouwens dat je en Tag “Niet uitgelezen” hebt. Daar kan ik heel slecht tegen, ik heb tot nu toe 3 boeken niet uitgelezen in mijn leescarriëre. Advocaat vd Duivel v Grisham, iets van Philip Marlowe en “Een leven” van Italo Svevo. De rest moest en zou uitgelezen worden…
Koen, ik lees wel vaker boeken niet uit. Nou ja, iets van 3 of 4 per jaar. Maar dat mag best meer worden. Er zijn zoveel mooie boeken in de wereld, en te weinig tijd om ze allemaal te lezen. Dus als een boek écht tegenvalt, verspil ik mijn tijd er liever niet aan. Grappig dat je nog precies weet welke boeken je nooit hebt uitgelezen.
Het negerboek is zeker een interessant boek waar best veel in zit om over na te denken.
Waardering 5/5 dat moet gewoon op het lijstje dus. Nog nooit van deze schrijver gehoord, maar erg nieuwsgierig geworden naar dit boek! Dank voor de tip.
Boekhapper, het is het eerste bekende boek van deze schrijver geloof ik. Hij heeft er nog twee geschreven maar die zijn nooit echt bekend geworden. Met deze moet het wel lukken.
Ik vindt dat de schrijver zijn boek heeft verpest met de racistische,denigrerende,en beledigende titel. Het doet mij denken aan een mooi kado dat is verpakt in een met poep besmeurd kadopapier.
het boek aansich als intelectueel bron hoeft niet naar de keti koti boekverbranding, maar wel
als bron van belediging en onhoffelijkheid.
Hij zou nooit een boek over de joodse holocaust schriven met de titel: Het Hitlerboek.
Weg ermee !
R. Groenberg, ik ben het gedeeltelijk en in minder sterke bewoordingen wel met u eens. De titel is twijfelachtig. Hebt u het boek gelezen? De titel verwijst naar een historisch geschrift, The Book of Negroes dat echt bestaan is en een rol in dit boek speelt. Het is dus niet zomaar bedacht, het dekt (een gedeelte) van de inhoud wel.
Ik was twee weken geleden bij een lezing van Lawrence Hill en toen vertelde hij dat het boek in Canada ook The Book of Negroes heet maar in America zou dat nooit geaccepteerd worden, daar zouden grote problemen van komen en daarom is de titel dáár Someone Knows My Name geworden. Men verwachtte in America inderdaad zo’n reactie als U hier nu geeft.
Als u het boek niet gelezen heeft, vindt ik dat u dat zeker moet doen, het is een prachtig boek (voor zover dat kan) over de slavernij, een verhaal dat iedereen moet weten.
Na wat grasduinen in je blog heb ik dit boek eruit geselecteerd. Weer een geweldig boek gelezen. Heeft jouw waardering van 5/5 dik verdiend.
Hee, Annick, wat goed om te lezen dat jij dit ook zo’n geweldig boek vond! Bedankt voor de feedback.
Pingback: Gelezen: Iets uitzonderlijk groots door Lawrence Hill | De Boekblogger