Vorig jaar november vertelde de schrijver, Niels ’t Hooft, al over dit boek, op een bijeenkomst bij uitgeverij Atlas Contact. Het klonk heel vreemd en intrigerend. En dat was het ook.
De verdwijners: Waar het over gaat
De uitgever zegt: “Het is 2018: Google voorspelt dat de wereld binnen afzienbare tijd ten onder zal gaan aan een grondstoftekort en bevolkingsoverschot.
Studente Marthe heeft meer aan haar hoofd dan het einde der tijden: zij zoekt wanhopig naar haar zus, die plotseling op vakantie ging en niets meer van zich laat horen.
Dan ontmoet Marthe de enquêteurs Randy, Lua en Erhardt, die in opdracht van Google de verwarde bevolking vragen naar hun diepste angsten en verlangens. De kennis die zij opdoen gebruiken ze voor een ander, illegaal plan, waarin ecoterrorisme, verdachte vleesproductie en hulp bij zelfdoding hand in hand gaan. Wanneer Marthe zich bij de groep voegt verandert alles.
’t Hooft vergroot de mogelijkheden van de moderne technologie uit tot een spannende thriller, geschreven in een koele, snelle stijl.”
De verdwijners: Wat ik er van vond
Niet zo’n vreemde toekomstvisie: een waarin Google een steeds grotere rol speelt. Ze weten bijna alles van iedereen, en wat ze nog niet weten, daar hebben ze straatenquêteurs voor. De drie enquêteurs die Martha op een dag ontmoet, zijn maar een vreemd stelletje. Lua is sexverslaafd, Erhardt houdt zijn privéleven geheim, en Randy is eigenlijk zwaar tegen Google en hun macht. Google heeft uitgerekend wanneer de wereld zal vergaan: de eindsom. Dan zijn er teveel mensen op aarde en te weinig capaciteit om ze allemaal in leven te laten.
Marthe, de enige met een niet-exotische naam, is de enige normale persoon in het boek. Om haar draait het allemaal: zij is op zoek naar haar zus, die maanden geleden verdwenen is. Ze komt tegen wil en dank te werken voor het groepje enquêteurs en leert al doende waar ze mee bezig zijn.
Deze gegevens maken dit boek apart en intrigerend. Er zit echter weinig plot in het boek: het verhaal wordt opgebouwd, en dat wordt prima gedaan (het wordt en blijft interessant om door te lezen), maar daarna is het boek al snel afgelopen. Had het langer geduurd, dan was het misschien een thriller geworden, maar nu was het wel erg snel over. De lezer blijft een beetje beduusd achter: was dat het al? Is de film nu al afgelopen? Mijn popcorn is nog niet op!
Qua verhaal en spanning viel het wat mij betreft dus een beetje tegen, maar de experience was goed. Ik werd blootgesteld aan nieuwe ideeën en mensen die totaal anders zijn dan ikzelf, en dat zal me zeker nog een tijdje bijblijven.
Over films gesproken, dit boek zou heel goed verfilmd kunnen worden (met kleinere porties popcorn, dus, of in de screenplay een wat langere aanloop naar het einde toe). Schaduwen, half-open gordijnen, mensenmassa’s, half-opgevangen zinnen: ik zie het helemaal voor me.
Mijn waardering: 4 sterren (van de 5)
Bladzijden: 224 (voorpublicatie/ebook)
Publicatie datum: 2013 (augustus)
Dit boek heb ik: gekregen van de uitgever in ruil voor een recensie (ebook)
Extra: Dit boek telt mee voor de Ik Lees Nederlands! Uitdaging
De Boekblogger 
Pingback: Week 761 · Nielsthooft.com · Website of writer and journalist Niels ’t Hooft
Ah ik las dat Lalagè dit boek ging lezen en wilde weten hoe ze het vond, ze zei dat jij dit boek al gerecenseerd had en zo te horen is dit wel een boek voor mij, was bang dat het te “SF” zou zijn, maar blijkbaar niet. Genoteerd!
Sandra, het is niet echt SF. Wel een soort van toekomstverhaal, maar heel herkenbaar.
Thanks! Volgende week even naar de bibliotheek dus.