Boek recensie: De jongen die demonen zag door Carolyn Jess-Cooke

Bij de titel van dit boek dacht ik meteen aan een soort van bovennatuurlijk verhaal met spoken en demonen. Niet per sé een boek dat ik leuk zou vinden. Toen ontdekte ik dat het zich afspeelde in Noord Ierland, en ik had helemaal mijn twijfels. En toch: het bleek een fantastisch mooi boek, een meeslepend verhaal over een jongetje uit een heel arm gezin die al dan niet echt demonen kan zien.

Dit boek gaat over het moderne Noord Ierland, maar refereert aan The Troubles, de moeilijke tijden toen het land in een staat van oorlog verkeerde: heel simpel gezegd de katholieken tegen de protestanten. En ik was erbij. Eén weekend maar, en dat was meer dan genoeg. Een tank die midden in Belfast zijn geweer op je richt, daar sta je nog lang van na te trillen.

Tja, ik ben niets gewend, en wat de Noord Ieren hebben moeten doorstaan was heel wat erger, getuige wat wij verder nog zagen: het prikkeldraad rondom het politieburo, politieke muurschilderingen (meer wapens) en de gekleurde stoepen in de wijken die aangaven aan welke kant de bewoners stonden. De bruiloft waarvoor we kwamen was ook niet helemaal toppie, en ik herinner mij dat weekend liever maar helemaal niet.

De jongen die demonen zag was gelukkig lang niet zo traumatisch. Ik moet zeggen, het was zelfs leuk om eens wat te lezen uit Noord Ierland, waar ik verder maar weinig over hoor. Dit boek deed me vooral denken aan The Death of Bees van Lisa O’Donnell, een boek dat ik een paar maanden terug met veel plezier las. Ook dat gaat over een arme familie, deze keer in Engeland, waar de kinderen eigenlijk beter af zijn zonder hun ouders.

De jongen die demonen zag: Waar het over gaat

Alex woont alleen met zijn moeder. Ze hebben niets, het tapijt is versleten, de koelkast is zo goed als leeg, en Alex draagt kleren die achtergelaten zijn door de vorige huurder (een oudere man). Zijn moeder is depressief sinds zijn vader er niet meer is, een aantal jaren al. Alex’ beste vriend is een demon. Als zijn moeder in het ziekenhuis wordt opgenomen vanwege een zelfmoordpoging, komt een vrouwelijke psychiater, Anya, Alex op het spoor en zij probeert te achterhalen of hij een psychose heeft, en of hij gevaarlijk is voor zichzelf en zijn omgeving.

Anya wil Alex eigenlijk laten opnemen, ook vanwege zin gezinssituatie, maar Michael, een maatschappelijk werker, is erop tegen. Zowel Anya als Michael hebben een verleden dat een rol gaat spelen in het boek. Verder ontdekken ze steeds meer over het verleden van Alex en over zijn vader.

De jongen die demonen zag: Wat ik ervan vond

Dit is een doorlezertje! Het boeide mij enorm, de problemen die Alex heeft, het verleden van Anya en hoe zij probeert te achterhalen wat er met Alex aan de hand is. Ook de gesprekken die Alex met Ruen, zijn demon-vriend heeft, zijn interessant, vooral omdat je niet zeker weet of Ruen nu echt is of niet.

Het boek laat om en om Alex, die een dagboek bijhoudt, en Anya de psychiater, aan het woord. Vooral leuk vond ik het wanneer scenes door allebei beschreven werden, op een heel eigen manier en vaak met heel verschillende interpretaties.

Of demonen nu echt zijn of niet, daar blijf je over twijfelen. Ruen blijkt een heleboel over Anya te weten (dat hij Anya via Alex vertelt, want Anya kan hem niet zien of horen). Alex zou dit niet allemaal zelf kunnen weten. Ook komt Anya op een gegeven moment zelf in contact met een man, die Ruen zou kunnen zijn. Heel mysterieus, maar bepaald niet zweverig.

Door die demonen in de titel wist ik eerst niet of dit wel een boek voor mij was, maar nu zeg ik: vergeet die demonen even, dit is geen fantasy verhaal, maar moderne fictie over een jongen uit een probleemgezin. Het verleden van Noord Ierland wordt niet breed uitgemeten, maar speelt wel een rol in het verloop van het verhaal.

---

Mijn waardering: 5/5

Bladzijden: 336

Publicatie datum: 2012 (Nederland, 2012 Groot Brittannië)

Dit boek heb ik: gekregen voor recensie van uitgeverij Orlando

Oorspronkelijke titel: The Boy Who Could See Demons