Recensie: Vette pech van Larissa Verhoeff

Las ik s’ morgens over dit boekje in de krant, even later twitterde Lev. uitgevers over dit boek en vroeg wie er problemen met afslanken had. Ik dus! Ik twitterde meteen terug dat het al 10 januari was en ik nog niet eens begonnen was aan mijn goede voornemen om af te vallen. En dat leverde mij dit boek op, ter inspiratie!

Vette pech: Waar het over gaat

Larissa Verhoeff is dik. Dat had ze zelf nog niet eens zo door, totdat ze een paar keer achter elkaar met de neus op de feiten wordt gedrukt. Na nog een paar maanden troosteten besluit ze dat het tijd is om wat te doen aan de ongezonde situatie.

Verhoeff beschrijft in de ik-vorm, in non-nonsense termen, wat dik-zijn met haar doet, wat ze vindt van mensen die commentaar op haar figuur leveren, en hoe ze probeert af te slanken. De verschillende apparaten en methodes die ze probeert werken niet of tijdelijk en uiteindelijk ontdekt ze, dat ze door minder te eten en af en toe wat bewegen in ieder geval kan stoppen met aankomen, en heel, heel langzaam, ook wat kilos begint te verliezen.

Vette pech: Wat ik ervan vond

Leuk geschreven, heel persoonlijk.

Het boek geeft geen richtlijnen over afvallen of lijstjes en weekplannen. Verhoeff beschrijft wel hoe zij ertoe is gekomen om uiteindelijk meer op haar voedselinname te gaan letten. Het kan voor andere mensen inspirerend zijn, maar ik kan me ook voorstellen dat mensen denken: ok, maar wat nu?

Het is dan ook geen zelfhulpboek maar een memoir: het boek vertelt hoe Verhoeff het dik-zijn ervaart en hoe zij kilos probeert kwijt te raken. Dat het voor andere mensen ook zo zal werken, valt nog te bezien. Wel is het boek een verhaal van herkenning voor heel veel dikke mensen, geschreven door iemand die wéét dat afvallen niet “gewoon een kwestie is van minder eten en meer bewegen”. Hopelijk blijven lezers even stilstaan bij hun eigen voedselpatroon en nemen ze maatregelen waar nodig.

Mijn waardering: 4/5

Ik las dit boek: omdat ik mezelf te dik vind

Dit boek heb ik: gewonnen van Lev. (onderdeel van A. W. Bruna) via Twitter

Aantal bladzijden: 160

Gepubliceerd in: 2012 (januari)

Extra: Verhoeff verwijst achter in het boekje naar haar website waar je meer kunt lezen over hoe zij zelf aan de slag is gegaan tegen de kilos.

Vrouw zoekt berg om tegen op te zien van Noelle Hancock

Vind je dit geen fantastische titel? Het boek is een memoir, oftewel een waargebeurd verhaal, waarin de schrijfster vertelt over haar jaar waarin ze allerlei dingen heeft gedaan die ze eigenlijk niet durfde.

Dat leek mij wel interessant om over te lezen.

Vrouw zoekt berg om tegen op te zien: Waar het over gaat

Noelle Hancock las een memoir van Eleanor Roosevelt, de vroegere presidentsvrouw, en werd daardoor geinspireerd. Eleanor was een beetje een muisje in haar jongere jaren maar ontwikkelde zich tot een zelfstandige vrouw die alle situaties met zelfvertrouwen aanpakte.

Eén van haar uitspraken was: “Doe elke dag een ding waar je bang voor bent”. Noelle Hancock vindt dat ze de laatste jaren in een sleur terecht is gekomen en weinig spannende dingen doet. Als ze dan ook nog haar baan kwijtraakt (maar wel voldoende geld in reserve heeft) besluit ze de raad van Eleanor Roosevelt op te volgen en elke dag iets engs te gaan doen.

Natuurlijk doet ze niet elke dag iets heel erg engs. Sommige dagen is het een kwestie van iemand opbellen die ze eigenlijk niet durft te bellen of voor zichzelf opkomen in een lastige situatie. Maar andere dagen gaat ze er hard tegenaan: zwemmen met haaien, skydiving, karaoke, stand-up comedy, trapezewerk en daar vertelt ze dan ook het meeste over.

Zo vult ze een heel jaar met dingen waar ze bang voor is.

Ze leest ondertussen ook meerdere memoirs en biografieën van Eleanor Roosevelt, en deelt wat ze leest af en toe met haar eigen lezers. Zo krijg je een beeld van het inspirerende leven van deze vrouw.

Vrouw zoekt berg om tegen op te zien: Wat ik ervan vond

Ik was meteen geinspireerd! Er zijn altijd wel dingen die je liever niet doet omdat je niet weet hoe dat gaat uitpakken en natuurlijk valt het bijna altijd mee. Ik vond echter sommige van haar activiteiten een beetje overdreven. Met haaien zwemmen? Trapezewerk? Ik heb niets speciaals tegen haaien maar hoef ook niet per sé met ze te zwemmen. Ben ik bang, of gewoon niet geinteresseerd? Hoogtevrees heb ik ook, maar ik fiets liever 25 keer die ene brug over die ik eng vind (ik ga altijd aan de kant van de tegenliggers rijden) dan een cursus trapeze boeken.

Het boek is echter heel vermakelijk, grappig geschreven en af en toe moest ik hardop lachen.

Ik had wel graag iets meer willen weten over de kleinere dagelijkse enge dingen die ze onderneemt. Het boek staat vol met heroïsche en prijzige escapades. Ik had graag wat kleinere ideeën aan de hand gedaan.

Hoewel Eleanor Roosevelt’s leven me op voorhand niet interesseerde, vond ik het toch leuk om meer over haar te lezen, want ze was een hele speciale vrouw met een heel apart leven. En bij bepaalde situaties dacht ik (net als Noelle Hancock overigens): als zíj op háár leeftijd zoiets kan dan kan ik dat toch zeker ook?

Ik heb nog geen berg(en) gevonden waar ik aan wil werken, maar ik heb er wel zin in om iets vergelijkends te gaan doen. Voor een paar maanden of zo.

Mijn waardering: 4.5/5

Ik las dit boek: omdat ik verhalen over mensen die dingen doen waarvan ze nooit verwacht hadden dat ze het zouden kunnen erg inspirerend vind

Dit boek heb ik: gekregen van Lev. (onderdeel van A. W. Bruna) tijdens Manuscripta in ruil voor mijn emailadres (voor hun mailinglist)

Aantal bladzijden: 376

Gepubliceerd in: 2011 (Augustus; Engels origineel: My Year with Eleanor, 2011)

Extras: De boektrailer! Extra leuk als je het boek al hebt gelezen trouwens, want je ziet er verschillende highlights uit het boek in terug.