Sneak Preview bij Atlas Contact -2-

 

Een paar maandagen geleden organiseerde uitgeverij Atlas Contact een sneak preview voor de pers. Op deze middag werden boeken getoond die na de zomer zullen uitkomen. Zie hier het eerste deel van mijn verslag.

Nadat we al een aantal heel interessante boeken hadden zien langskomen, en in de pauze met auteurs en mensen van de uitgeverij hadden gekletst, ging het weer verder met nóg meer mooie boeken!

Van Lars Mytting, een heel populaire schrijver in zijn land, Noorwegen, verschijnen er maar liefst twee boeken tegelijk. Het ene is De man en het hout en gaat over … houthakken. ‘Een praktische handleiding voor alles wat te maken heeft met het kappen, hakken, stapelen en het in de fik steken van alle soorten hout.’ Dat doen ze in Noorwegen misschien de hele tijd, hier zie ik de gemiddelde man nog niet zo snel zijn eigen haardvuur bij elkaar hakken. Ik ben reuze benieuwd of dit boek aan zal slaan!

Het andere boek van Mytting is Zwem met de verdronkene, over een zoektocht naar een familiegeheim met in de achtergrond de 20e-eeuwse geschiedenis. Ook hier speelt hout een rol. Het boek trekt me niet zo aan, behalve dan dat de zoektocht o.a. naar de Shetlandeilanden gaat, en gek genoeg ga ik dan meteen rechtop zitten. 🙂

Het nieuwe boek van Stefan Brijs heet Maan en zon en gaat over drie generaties van een familie uit Curaçao. Er is een geheim waardoor Max besluit zijn gezin en het eiland te verlaten. Wat is er aan de hand? Van Brijs heb ik met veel plezier De engelenmaker gelezen en ik ben benieuwd naar dit nieuwe boek.

.

.

.

Journalist Marja Vuijsje houdt niet zo van reizen, zij blijft het liefst in Amsterdam. Maar dat mensen uit een groot deel van de wereld wel naar Amsterdam komen, en daar blijven wonen, fascineert haar: je vertrouwde omgeving achterlaten, hoe kun je dat doen en wat doet het met je?

In Het rijbewijs van Nematollah gaat het over een Iraanse familie waarvan een gedeelte in Nederland woont en een gedeelte in Iran. Vaak wordt Iran als een slecht land gezien, maar waarom hebben de emigranten dan toch heimwee, en is het er inderdaad zo slecht?

Van Salman Rushdie heb ik nog nooit wat gelezen en dat ben ik ook niet van plan. Hij is een van de weinige auteurs waar ik een hekel aan heb zonder wat van hem gelezen te hebben. Het is zijn gezicht, dat staat me niet aan. Ik weet het, ik weet het, maar ja, niemand die mij verplichten kan iets van deze man te lezen!

Jamal Ouairiachi begint zijn korte voordracht over het nieuwe boek van Rusdie, Twee jaar, acht maanden en achtentwintig nachten al niet veel positiever. Maar hij leest Rushdie wel, dat wel. Het nieuwe boek noemt hij megalomaan, net zoals Rushdie’s andere boeken en dat vindt hij wel mooi. Het verhaal begint in de 12e eeuw en loopt door tot 1000 jaar na nu (dat is wel weer heel aantrekkelijk!). Het boek heeft tientallen personages en is losjes gebaseerd op De vertellingen van duizend en één nacht.

Als laatste vertelde Midas Dekkers over zijn nieuwe boek, De thigmofiel. Zijn verhaal was hilarisch, maar hoeveel ervan moest je niet met een korreltje zout nemen? Ik kreeg er weinig hoogte van. Het boek gaat over de zucht naar geborgenheid, de thigmofilie, van mensen en dieren. Katten voelen zich veilig in een doos, maar ook mensen willen zich veilig, geborgen, voelen. Daar gaat het boek dus over, maar of het nu net zo grappig is als zijn betoog in levende lijve, dat heb ik niet helemaal begrepen.

Na afloop was er nog een borrel en kregen we een goodiebag mee naar huis:

 

Welk boek spreekt jou aan?

Let’s Get Spanish!

---

Blogger Soraya organiseert in de maand maart het project Let’s Get Spanish! Wie meedoet, leest een of meerdere boeken van Spaanse auteurs (uit Spanje dus). Eigenlijk een soort van Ik Lees Nederlands! maar dan voor Spaanse boeken.

Ik doe graag mee. Het is een goede reden om mijn nog-te-lezen kast is door te lopen en de Spaanse boeken te selecteren. Toevallig had ik al met Isi, de Spaanse blogger van From Isi, afgesproken om in maart samen het boek De groene pen van Eloy Moreno te lezen en bespreken.

Ik heb in mijn kast drie boeken van Spaanse auteurs gevonden en die ben ik van plan in maart te lezen. In deze volgorde:

Het beste wat een croissant kan overkomen [Lo mejor que le puede pasar a un cruasán] door Pable Tusset

Wat een titel he? Hier gaat het over:

Pablo ‘Baloo’ Miralles, een dikke, onbeholpen, dertigjarige nietsnut en het zwarte schaap van de familie – een rijke Catalaanse familie met aanzien om precies te zijn –, is frequent bezoeker van bordelen en in de virtuele wereld van websites en internet een alom gerespecteerd filosoof. Als zijn geslaagde oudere broer die het steenrijke familiebedrijf runt op een dag spoorloos verdwijnt, gaat Pablo tegen wil en dank naar hem op zoek. De normaal zo luie, trage Pablo raakt verstrikt in een razend krankzinnig avontuur, om uiteindelijk een onzichtbare citadel in het hart van Barcelona te ontdekken.

Het boek is uit. Hier is mijn recensie.

.

De groene pen [El boligrafo de gel verde] door Eloy Moreno

Deze lees ik dus tegelijk met Isi. Hier gaat het over:

De veertigjarige zoon, vader en echtgenoot in De groene pen vraagt zich af of je de rest van je leven op 445m² kunt doorbrengen. Hij voelt zich gevangen, in zijn huis, in zijn auto en in zijn baan. Gevangen in de routine waarin vandaag hetzelfde is als gister, en de dag van morgen altijd hetzelfde als vandaag. Een zich steeds maar herhalende en beklemmende routine waarin het hem ontbreekt aan tijd. Tijd om te lachen, tijd om te genieten van zijn vrouw en zoontje, tijd om te leven. Tijd om gelukkig te zijn.
Hij pakt zijn spullen en vertrekt naar de Pyreneeën, op zoek naar bezinning en vooral naar zichzelf. In die prachtige en adembenemende omgeving wordt hij geconfronteerd met zijn verleden, dat hij verbindt met het heden maar dat hem uiteindelijk in staat stelt om vooruit te kijken…

Het boek is uit. Hier is mijn recensie.

Bal masqué [Disfraces terribles] door Elia Barceló

Hier gaat het over:

Parijs, 1991. Jaren nadat de Argentijnse schrijver Raúl de la Torre zich in de Franse hoofdstad van het leven beroofde, besluit de jonge criticus Ariel Lenormand een boek over hem te schrijven. Maar al na korte tijd blijkt dat zijn onderzoek een levensgevaarlijke onderneming is. Want welk duister geheim ligt er verborgen in Raúls literaire werk? Was de dood van zijn tweede vrouw daadwerkelijk een ongeluk? En wat bracht de schrijver tot zelfmoord? Ariel raakt verstrikt in een labyrint van leugens en verdachtmakingen.

Het boek is uit. Hier is mijn recensie.

Ik heb er zin in! Als ik elke maand een thema kies, kom ik vast sneller door de nog-te-lezen kast heen.

Doe je mee?

Welke Spaanse auteur lees jij graag?

Sneak Preview bij Atlas Contact -1-

 

Afgelopen maandag organiseerde uitgeverij Atlas Contact een sneak preview voor de pers. Op deze middag werden boeken getoond die na de zomer zullen uitkomen. Er waren een aantal schrijvers die over hun eigen boek vertelden – sommigen waren trouwens nog druk aan het schrijven – en er waren filmpjes van twee buitenlandse schrijvers wiens vertaalde boeken ook na de zomer zullen worden gepubliceerd.

Net als de vorige keer dat ik erbij was, was het enthousiasme van de schrijvers genoeg om me nieuwsgierig te maken naar de meeste boeken. Hierbij de eerste helft. Over de andere boeken schrijf ik een volgende blog.

.

Rudi Westendorp en David van Bodegom schreven een soort van vervolg op Westendorps eerdere boek Oud worden zonder het te zijn. De auteurs stellen dat om gezond te eten en actief te zijn, je je leefstijl wel kan proberen aan te passen, maar onze holbewoner-genen zijn vaak toch sterker. Die zeggen dingen zoals: je moet véél zoet eten, daar zit energie in! In Oud worden in de praktijk zeggen de auteurs, aan onze genen valt weinig te doen, dus we moeten de omgeving aanpassen zodat we meer in de verleiding komen gezonde dingen te doen. Kleine aanpassingen in onze omgeving,  zowel thuis – van kleine bordjes eten – als daarbuiten – roltrappen afschaffen – helpen om gezonder te leven en gezonder oud te worden.

Al jaren heb ik het idee dat ik ouder word. En de laatste paar jaar bén ik het af en toe ook. Dus, ik wil dit boek graag lezen zodat ik hopelijk ook op mijn 75e nog vrolijk rond kan huppelen.

.

A.H.J. Dautzenberg vertelde over zijn twee nieuwe boeken. Het eerste is een ‘Sinterklaasroman zónder Zwarte Piet’ genaamd Wie zoet is en gaat over een beschadigde man die wraak wil nemen op iets, iemand – het is eerst niet duidelijk. Dautzenbergs redacteur vindt het zijn beste boek. Het boek spreekt mij op zich niet zo aan, maar de stukken die de schrijver voorlas, nodigden toch wel tot proberen uit.

Het andere nieuwe boek van Dautzenberg heet Vuur! en is een bloemlezing van Nederlandse schrijvers met bezieling en betrokkenheid bij de samenleving. Van Frederik van Eeden tot Kristien Hemmerechts.

.

Hier de Engelse cover van het boek van Jim Al-Khalili en JohnJoe McFadden getiteld Hoe leven ontstaat, binnenkort dus in het Nederlands. De (mij) bekende Al-Khalili, die op de Engelse tv met veel enthousiasme over zijn wetenschap vertelt, besprak in een kort filmpje hoe kwantummechanica een aantal vragen kan beantwoorden over het leven. Bijvoorbeeld: hoe weten trekvogels de weg? Blijkbaar door ‘quantum entanglement of electrons in the retina’. Ja, dat snapte ik en het is reuze interessant!

.

.

Massapsycholoog Jaap van Ginneken schreef een boek over zijn onderzoek naar leiderschap, Het profiel van de leider. Dit beantwoordt de vraag waarom sommige mensen uitverkoren worden tot leider. En kun je er zelf wat aan doen? Het antwoord op de tweede vraag: nee, niet veel. Als je bepaalde eigenschappen niet hebt, heb je die niet en dan zal het heel moeilijk worden toch leider te worden (mocht je dat willen). Het antwoord op de eerste vraag omvat veel zaken waarvan je denkt: Wát? Zo zijn leiders vaak in de zomer geboren, hebben ze gemiddeld een 20 Hz lagere stem, zijn ze man, en zijn ze 5 cm langer dan gemiddeld (waarbij de herverkozen Amerikaanse presidenten weer gemiddeld 5 cm langer zijn dan hun niet herverkozen collega’s.) Mind boggling stuff! (Ook hier heeft komt de holbewoner trouwens weer voorbij.)

.

Debuutauteur Gareth Risk Hallberg schreef een roman over New York in de jaren zeventig, Stad in brand. Over punk, krakers, moord in Central Park, met veel personages uit alle lagen van de bevolking. Hoofdredacteur vertaalde fictie Jessica Nash verzekerde ons dat je na het lezen van alle 1088 (!) pagina’s het jammer zult vinden dat het boek uit is en je nog graag had willen weten hoe het nu verder gaat met de personages. De Nederlandse vertaling komt tegelijk met het Amerikaanse origineel uit.

.

De rest van de nieuwe titels bespreek ik in een volgende blog!

Welk boek spreekt jou aan?

Een avond met David Mitchell

Vorige week ben ik naar Een avond met David Mitchell in Amsterdam geweest. Ik heb alle boeken van Mitchell gelezen en heb hem al eerder gezien bij een interview dus daar wilde ik graag bij zijn.

De avond bestond uit verschillende onderdelen: een interview met David Mitchell (door Annelies Beck) en een ‘masterclass David Mitchell lezen’ door uitgever Lidewijde Paris. Je kon je boek laten signeren (lange rij!) en een tentoonstelling bekijken over hoe Tijdmeters, het nieuwste boek van David Mitchell, gemaakt werd, en ter afsluiting een hilarische quiz (petje op/petje af).

Al met al een fantastische avond waarbij ik meteen zin kreeg Tijdmeters te herlezen, ook al vond ik ‘m in eerste instantie een beetje tegenvallen. Heel vreemd was het, dat aan het eind van de avond mijn horloge een kwartier achterliep (Tijdmeters, he?). De tram op weg naar Een avond was nog precies op tijd geweest dus het moet tussen 19.00 en 22.30 gebeurd zijn… Even bijgesteld, en nu loopt ie weer goed. Is dat niet vreemd?

We kregen een goodiebag mee met daarin twee boeken. Nee, niet van David Mitchell, maar de perfecte boeken voor fans van David Mitchell: De eerste vijftien levens van Harry August door Claire North en Waarom ik soms op en neer spring door Naoki Higashida (vertaald door David Mitchell).

Boekpresentatie Petra Kruijt

 

Dinsdag was de boekpresentatie van Petra Kruijt’s nieuwe boek Laat me jou zijn. Met zo’n twintig bloggers hadden we een hele leuke middag bij uitgeverij Zomer & Keuning. Het was een echte chicklitmiddag met nog twee andere chicklit auteurs, Gillian King en Marcha de Groof.

 

Petra vertelde over haar boek, dat alweer haar zesde is. Ikzelf kende van haar al Twijfels over België en De mannenmaker. In het nieuwste boek gaat een van twee zussen een tijdje in Amerika wonen en neemt de andere zus haar plaats in. In eerste instantie wilde Petra een boek schrijven over twee zussen waarvan er eentje doodgaat, maar dat werd toch wat te somber. Ik ben benieuwd!

Ook de twee andere auteurs vertelden over hun boeken. Gillian King heeft er al een aantal op haar naam staan terwijl Marcha de Groof een debuutauteur is. Zij gaat ook heel bekend worden, dat merk je aan alles. 🙂 Haar boek speelt zich af in Maastricht, wat natuurlijk erg leuk is. Amsterdam en Den Haag hebben we al zo vaak gehad!

We kregen heel veel lekkers aangeboden, zowel hartig en warm als zoet. Aan het eind kregen we een goodiebag die wel heel gevuld was: vier boeken plus het boek waar we allemaal voor waren gekomen, Laat me jou zijn. De andere boeken waren Man o man van Marcha en Zwart wit van Gillian. Verder nog een New Adult boek en De mannenmaker. Die  laatste heb ik dus al gelezen en zal ik binnenkort op mijn blog weggeven. 🙂

Voorlopig kan ik mijn hart ophalen aan al die nieuwe chicklit boeken! Toevallig was mijn voorraad chicklit nogal geslonken, dus deze stapel komt zeker van pas.

Binnenkort een recensie van Laat me jou zijn en dus een weggever van De mannenmaker.

Heb jij al eens een boek van Petra Kruijt gelezen?