Gelezen: Het zomerhuis door Anna Frederiksson

Ik verwachtte een soort van easy read, een vrouwenroman, misschien zelfs wat chick-lit-achtigs. Maar dit bleek een psychologische roman te zijn over familierelaties. Mooi geschreven en intrigerend.

Eva is de oudste dochter, achter in de dertig, en zorgt voor haar moeder. Als die overlijdt, ziet ze eindelijk haar broer en zus weer terug, die al jaren niets van zich hebben laten horen. Als blijkt dat ze met zijn drieën het zomerhuis geërfd hebben, waar hun moeder haar laatste jaren (gedeeltelijk met Eva) heeft doorgebracht, komt er heibel: Eva wil het niet verkopen, de andere twee wel. Op Eva’s werk loopt alles ook al niet op rolletjes, en ze neemt ontslag om daarna in het zomerhuis te gaan wonen. Lekker rustig! Totdat haar broer en zijn gezin en haar zus met partner ook de zomer komen doorbrengen in het zomerhuis.

Er wordt weinig uitgelegd; de lezer moet zelf maar bedenken waarom Eva doet wat ze doet. En hoe meer we te weten komen over het verleden, hoe beter we haar, en haar broer en zus, kunnen begrijpen.

Het verhaal is heel geloofwaardig. De hoofdrolspelers zijn niet alleen broer en zussen, maar ook partners, vaders en moeders, en werknemers. In al die gebieden spelen er dingen mee op de achtergrond. De uiteindelijke vraag is, of Eva in het huis kan blijven wonen of dat het toch verkocht wordt.

Ik kreeg dit boek van een bevriende vertaler, die dit boek zelf vertaald heeft, Edith Sybesma. Ik kreeg trouwens nog meer boeken van haar, waaronder Gelukspad 3, ook van Anna Frederiksson.

Publicatiejaar: 2013

Het boek gaat verfilmd worden.

Advertentie

Gelezen: Lieve door Ronald Giphart

Lieve van Ronald Giphart beviel mij prima. Een stuk beter dan Harem, hoewel ik denk dat Lieve wel wat eenvoudiger in elkaar zit, en misschien iets te veel is voorgevormd – de structuur is wel wat netjes; het had van mij wel iets onberekenbaarder gemogen. Gelukkig gebeurt er iets heel naars, waardoor het verhaal een lekkere opdonder krijgt. Dat mag ik wel.

Het gaat bij Lieve om twee actrices, Lieve (overleden en de minnares van de regisseur) en Liv (jong, mooi, en de hoofdrolspeler in een film over Lieve). Bij Harem haalde ik steeds de vader en de zoon door elkaar, terwijl ik in Lieve, geen probleem had met Lieve en Liv, die redelijk parallelle levens leiden. Ook hun namen lijken – wel wat flauw – nogal op elkaar. Misschien wilde Giphart er geen doekjes om winden: ja, de levens van de dames lijken wel wat op elkaar, en laten we dus niet moeilijk doen, en ze ook maar meteen ongeveer dezelfde naam geven.

Het verhaal gaat vooral over relaties en seks, maar ook over het web van relaties van meerdere personen – hoe persoon A en B elkaar kennen, en allebei C. Over geheime relaties en spannende relaties, over moeilijk lopende relaties en relaties met een plots eind.

De uitgever zegt: Noah en Lieve zijn het powerkoppel van de Nederlandse filmwereld. Hij als talentvolle, prijswinnende regisseur, zij als spetterende actrice. Lieve is de liefde van Noahs leven. Nadat zijn muze door een auto-ongeluk om het leven is gekomen, besluit Noah, als ultieme poging om haar bij zich te houden, een film over Lieve te maken. Op dat moment is hij zich echter nog niet bewust van haar verborgen dubbelleven.

Zoals Giphart zijn lezers in zijn veelgeprezen roman Harem meenam in de wereld van de fotografie, zo neemt hij hen nu aan de hand in de even bruisende als schimmige filmwereld. Gipharts camera zwenkt van de ene kolkende scène naar de andere.

Lieve is een spannend verhaal over verliefdheid, verlangen en trouw.

Hier kun je zien welke andere boeken ik van Ronald Giphart gelezen heb.

Gelezen: Frank en wij door Julia Claiborn Johnson

Of de avonturen van een wonderlijk jongetje, is de subtitel van dit boek. Wonderlijk is hij zeker: hij draagt de meest fantastische kledij, en waag het niet aan hem of zijn spullen te zitten. Dan is het huis echt te klein. Met de taxi ergens heen? Alleen met zijn moeder. Met de nieuwe oppas, Alice, wil hij alleen met de auto.

Zijn moeder werkt – zogenaamd? – aan een nieuw boek, na jaren niets geschreven te hebben. Omdat ze dat niet zou kunnen als ze ook nog eens op Frank moest passen, is Alice door de uitgeverij gestuurd om met hem op te trekken.

Hoewel het verhaal best grappig is, steunt het toch vooral op de apart-heid van Frank. Er gebeuren allerlei dingen, maar een echte verhaallijn ontbrak toch een beetje. Er was weinig spanning in het verhaal (van het type: als dat maar goed komt!) en het kabbelde een beetje door. Pas op het laatste gebeurt er echt iets dat alles op zijn kop zet.

Toch heb ik het verhaal met plezier gelezen, vooral vanwege de personages. Frank natuurlijk, maar aan hem wen je snel, en dan is het nieuwtje er wel af. Zijn vreemde moeder, daar is meer mee aan de hand dan het lijkt. En dan zijn er nog wat huisvrienden en hulpen die op hun eigen manier het verhaal opvrolijken.

De uitgever zegt: ‘M.M. Banning – Mimi voor intimi – heeft zich teruggetrokken op haar landgoed in Bel Air. Ze heeft ooit een bestseller geschreven maar nu is ze blut: malafide bankiers zijn er met haar fortuin vandoor gegaan. Voor het eerst sinds tijden moet ze een nieuw boek schrijven. En om ervoor te zorgen dat ze zich aan haar deadline houdt, stuurt haar redacteur een jonge assistente, Alice.

Wanneer Alice aankomt, wordt ze direct aan het werk gezet. Ze moet op Frank passen, Mimi’s negenjarige zoon, die zich kleedt als een jarendertigfilmster en weinig vriendjes heeft. Hij is autistisch. Terwijl ze Frank beter leert kennen, vraagt ze zich af waar zijn vader is. Mimi probeert achter gesloten deuren te schrijven, maar het wil niet vlotten. Aan Alice de taak Mimi te helpen met haar boek…’

Gelezen: Daar heb je vrienden voor door Astrid Harrewijn

Dit boek kreeg ik van de uitgever voor een recensie.

Wat ik ervan vond: Een heerlijk verhaal over een man van veertig die altijd veel op reis is geweest, en nu probeert te settelen in Amsterdam. Hij heeft twee mooie part-time banen en woont in een huis met een goede vriendin. En hij is gevraagd een serie boeken te schrijven. Alles gaat dus prima, behalve dat hij wel graag een kind zou willen. Maar zonder partner (en zonder veel interesse om op zoek te gaan naar een vrouw) lukt dat natuurlijk niet zo.

Het verhaal gaat echter vooral over zijn werkzaamheden, en zijn vrienden, die hem helpen bij een mysterieuze zaak. Er wordt van alles bijgehaald, maar toch is dit geen warrig verhaal. Het leest heerlijk weg, is zelfs een beetje spannend en de hoofdpersoon is een geloofwaardig type. Je gunt het hem dat alles goed komt.

Het boek is het tweede deel in een serie. Het eerste deel heb ik niet gelezen, maar ik had geen moment het idee dat ik iets miste. Je kunt de boeken dus heel goed los van elkaar lezen.

De uitgever zegt: Een humoristische vriendenroman over de grote keuzes in het leven – en hoe verleidelijk het is om die voor je uit te schuiven

Stoer en aantrekkelijk wil hij zijn, stoffig en degelijk is hij. Joost, veertig, ongehuwd, schrijver, kunsthistoricus en archeoloog; werkzaam bij het Rijksmuseum en de Universiteit van Amsterdam. Een verblijf van twee maanden in Rome, waar hij werkt aan een boek over keizer Augustus, zorgt voor de ommekeer. Hij beseft dat de tijd niet stilstaat en dat hij een beetje moet doorpakken als hij wil dat er ooit iets verandert. In een moment van overmoed laat hij zich een nieuwe look aanmeten – wie weet volgt de rest dan vanzelf?
Terug in Nederland ziet het leven er helaas toch wat anders uit dan in de Italiaanse zon. Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden wordt hij op één dag twee keer ontslagen en raakt hij verstrikt in een geheim genootschap en een mysterieus raadsel. Maar wat hem het meest uit zijn slaap houdt, is het besef dat hij een kind wil. Zijn vrienden wijzen hem fijntjes op de logische consequentie waar hij zelf nog voor terugschrikt: wil je een kind, dan heb je een vrouw nodig…

 

Gelezen: Judaskus door Linda Jansma

Dit boek kreeg ik van de uitgever voor een recensie.

Wat ik ervan vond: Het verhaal volgt twee heel verschillende gezinnen en pas langzaam wordt duidelijk wat die twee met elkaar te maken hebben. Het ene gezin heeft twee kinderen, de man is huisarts en de vrouw helpt mee in de praktijk. Het andere gezin is een samengesteld gezin, met een oudere tienerdochter die niets te maken wil hebben met haar nieuwe ‘moeder’.

De vrouw van de huisarts ontdekt dat ze gevolgd wordt en dat haar man met iets geheimzinnigs bezig is. Zij gaat op onderzoek uit. De tienerdochter in het andere gezin ontdekt iets over haar vader waardoor hij in een minder goed daglicht komt te staan.

De oplossing van mysterie is nogal ongeloofwaardig, of tenminste, het wordt niet hard genoeg gemaakt waarom mensen zouden doen wat ze gedaan hebben. Dat komt misschien ook omdat het grootste deel van de oplossing niet door Barbara, de vrouw van de huisarts, wordt uitgezocht, of door iemand anders, maar verteld wordt door de dader. Barbara is wel wat op het spoor, maar ze gaat er niet hard genoeg achteraan en laat het er een beetje bij zitten.

Daarna gebeuren er dingen waardoor ze het veel te druk heeft om nog verder op onderzoek uit te gaan en moeten we wachten tot de dader haar en de andere personages in het verhaal vertelt wat er precies gebeurd is en waarom. Dat is jammer. Het proces van ontdekken waarom een misdaad begaan is, is juist zo interessant. Hier worden wel wat mysterieuze zaken opgeworpen, en een spel op leven en dood gespeeld, maar het waarom, dat krijgen we op een presenteerblaadje. Hoeveel leuker was het niet geweest als Barbara dat zelf allemaal had uitgezocht?

Wel een aardig verhaal dus, maar als je iets van Linda Jansma wil lezen, lees dan liever Tweestrijd, wat een hartstikke sterke thriller is.

De uitgever zegt: ‘Huisartsenechtpaar Barbara en Marcus van Brederoo wonen met hun twee dochters in een dorpje in Friesland. Wanneer Barbara ontdekt dat haar man iets voor haar verzwijgt, is ze vastbesloten te achterhalen wat dat is.’