Category algemeen
Boekrecensie: Bal Masqué door Elia Barceló
Bal Masqué: Waar het over gaat
De uitgever zegt: ‘Parijs, 1991. Jaren nadat de Argentijnse schrijver Raúl de la Torre zich in de Franse hoofdstad van het leven beroofde, besluit de jonge criticus Ariel Lenormand een boek over hem te schrijven. Maar al na korte tijd blijkt dat zijn onderzoek een levensgevaarlijke onderneming is. Want welk duister geheim ligt er verborgen in Raúls literaire werk? Was de dood van zijn tweede vrouw daadwerkelijk een ongeluk? En wat bracht de schrijver tot zelfmoord? Ariel raakt verstrikt in een labyrint van leugens en verdachtmakingen.
Bal masqué is een meeslepende roman over het duivelse spel dat men liefde noemt. Elia Barceló ontrafelt langzaam de raadsels rond haar intrigerende hoofdpersoon – tot het volstrekt onvoorspelbare einde.’
Bal Masqué: Wat ik ervan vond
Dit was een prachtig boek. Lekker mysterieus. De biograaf Ariel zoekt naar informatie over de overleden schrijver Raúl de la Torre en komt daarbij in aanraking met zijn eerste vrouw en een aantal vrienden. Hij raakt steeds meer betrokken bij deze mensen en verliest bijna zijn doel uit het oog: een objectieve biografie schrijven.
Bepaalde ontdekkingen vindt hij zelf heel interessant, maar hij heeft te weinig informatie om zijn vermoedens te kunnen bevestigen. Zo zoekt hij steeds verder en confronteert hij de vrouw en de vrienden steeds weer met zaken waarvan ze hoopten er nooit meer over te hoeven spreken.
Tussen het verhaal van Ariel door lezen we wat er echt gebeurd is. Ariel heeft ideeën over hoe het gegaan is, en het is leuk om te zien hoe hij er soms helemaal naast zit, maar ook, hoe hij toch steeds dichter bij de waarheid komt.
Er komen oude boeken en brieven tevoorschijn, er wordt thee gedronken met oude dames en gegeten bij oude heren. Er hangt een heerlijk ouderwets sfeertje rond dit boek, die me deed denken aan De club Dumas van Arturo Pérez-Reverte en De schaduw van de wind van Carlos Ruiz Zafón.
Ariel neemt een relatie-beslissing waar ik het niet mee eens kon zijn. Domme man, dat was een hele leuke vrouw die hij daar laat schieten! Hij is zo bezig met zijn onderzoek naar het verleden dat hij niet zo veel belangstelling heeft voor het heden.
Al met al een mooi boek, dat ik met veel plezier heb gelezen.
Mijn waardering: 4.5 sterren (van de 5)
Dit boek heb ik: uit een boekendoos met afgewezen boeken in de schoolbieb
Aantal bladzijden: 410
Gepubliceerd in: 2007 (oorspronkelijke Spaanse editie, 2004, Disfraces terribles)
Vertaald door: Dorotea ter Horst
Sneak Preview bij Atlas Contact -2-
Een paar maandagen geleden organiseerde uitgeverij Atlas Contact een sneak preview voor de pers. Op deze middag werden boeken getoond die na de zomer zullen uitkomen. Zie hier het eerste deel van mijn verslag.
Nadat we al een aantal heel interessante boeken hadden zien langskomen, en in de pauze met auteurs en mensen van de uitgeverij hadden gekletst, ging het weer verder met nóg meer mooie boeken!
Van Lars Mytting, een heel populaire schrijver in zijn land, Noorwegen, verschijnen er maar liefst twee boeken tegelijk. Het ene is De man en het hout en gaat over … houthakken. ‘Een praktische handleiding voor alles wat te maken heeft met het kappen, hakken, stapelen en het in de fik steken van alle soorten hout.’ Dat doen ze in Noorwegen misschien de hele tijd, hier zie ik de gemiddelde man nog niet zo snel zijn eigen haardvuur bij elkaar hakken. Ik ben reuze benieuwd of dit boek aan zal slaan!
Het andere boek van Mytting is Zwem met de verdronkene, over een zoektocht naar een familiegeheim met in de achtergrond de 20e-eeuwse geschiedenis. Ook hier speelt hout een rol. Het boek trekt me niet zo aan, behalve dan dat de zoektocht o.a. naar de Shetlandeilanden gaat, en gek genoeg ga ik dan meteen rechtop zitten. 🙂
Het nieuwe boek van Stefan Brijs heet Maan en zon en gaat over drie generaties van een familie uit Curaçao. Er is een geheim waardoor Max besluit zijn gezin en het eiland te verlaten. Wat is er aan de hand? Van Brijs heb ik met veel plezier De engelenmaker gelezen en ik ben benieuwd naar dit nieuwe boek.
.
.
.
Journalist Marja Vuijsje houdt niet zo van reizen, zij blijft het liefst in Amsterdam. Maar dat mensen uit een groot deel van de wereld wel naar Amsterdam komen, en daar blijven wonen, fascineert haar: je vertrouwde omgeving achterlaten, hoe kun je dat doen en wat doet het met je?
In Het rijbewijs van Nematollah gaat het over een Iraanse familie waarvan een gedeelte in Nederland woont en een gedeelte in Iran. Vaak wordt Iran als een slecht land gezien, maar waarom hebben de emigranten dan toch heimwee, en is het er inderdaad zo slecht?
Van Salman Rushdie heb ik nog nooit wat gelezen en dat ben ik ook niet van plan. Hij is een van de weinige auteurs waar ik een hekel aan heb zonder wat van hem gelezen te hebben. Het is zijn gezicht, dat staat me niet aan. Ik weet het, ik weet het, maar ja, niemand die mij verplichten kan iets van deze man te lezen!
Jamal Ouairiachi begint zijn korte voordracht over het nieuwe boek van Rusdie, Twee jaar, acht maanden en achtentwintig nachten al niet veel positiever. Maar hij leest Rushdie wel, dat wel. Het nieuwe boek noemt hij megalomaan, net zoals Rushdie’s andere boeken en dat vindt hij wel mooi. Het verhaal begint in de 12e eeuw en loopt door tot 1000 jaar na nu (dat is wel weer heel aantrekkelijk!). Het boek heeft tientallen personages en is losjes gebaseerd op De vertellingen van duizend en één nacht.
Als laatste vertelde Midas Dekkers over zijn nieuwe boek, De thigmofiel. Zijn verhaal was hilarisch, maar hoeveel ervan moest je niet met een korreltje zout nemen? Ik kreeg er weinig hoogte van. Het boek gaat over de zucht naar geborgenheid, de thigmofilie, van mensen en dieren. Katten voelen zich veilig in een doos, maar ook mensen willen zich veilig, geborgen, voelen. Daar gaat het boek dus over, maar of het nu net zo grappig is als zijn betoog in levende lijve, dat heb ik niet helemaal begrepen.
Na afloop was er nog een borrel en kregen we een goodiebag mee naar huis:
Welk boek spreekt jou aan?
Sneak Preview bij Atlas Contact -1-
Afgelopen maandag organiseerde uitgeverij Atlas Contact een sneak preview voor de pers. Op deze middag werden boeken getoond die na de zomer zullen uitkomen. Er waren een aantal schrijvers die over hun eigen boek vertelden – sommigen waren trouwens nog druk aan het schrijven – en er waren filmpjes van twee buitenlandse schrijvers wiens vertaalde boeken ook na de zomer zullen worden gepubliceerd.
Net als de vorige keer dat ik erbij was, was het enthousiasme van de schrijvers genoeg om me nieuwsgierig te maken naar de meeste boeken. Hierbij de eerste helft. Over de andere boeken schrijf ik een volgende blog.
.
Rudi Westendorp en David van Bodegom schreven een soort van vervolg op Westendorps eerdere boek Oud worden zonder het te zijn. De auteurs stellen dat om gezond te eten en actief te zijn, je je leefstijl wel kan proberen aan te passen, maar onze holbewoner-genen zijn vaak toch sterker. Die zeggen dingen zoals: je moet véél zoet eten, daar zit energie in! In Oud worden in de praktijk zeggen de auteurs, aan onze genen valt weinig te doen, dus we moeten de omgeving aanpassen zodat we meer in de verleiding komen gezonde dingen te doen. Kleine aanpassingen in onze omgeving, zowel thuis – van kleine bordjes eten – als daarbuiten – roltrappen afschaffen – helpen om gezonder te leven en gezonder oud te worden.
Al jaren heb ik het idee dat ik ouder word. En de laatste paar jaar bén ik het af en toe ook. Dus, ik wil dit boek graag lezen zodat ik hopelijk ook op mijn 75e nog vrolijk rond kan huppelen.
.
A.H.J. Dautzenberg vertelde over zijn twee nieuwe boeken. Het eerste is een ‘Sinterklaasroman zónder Zwarte Piet’ genaamd Wie zoet is en gaat over een beschadigde man die wraak wil nemen op iets, iemand – het is eerst niet duidelijk. Dautzenbergs redacteur vindt het zijn beste boek. Het boek spreekt mij op zich niet zo aan, maar de stukken die de schrijver voorlas, nodigden toch wel tot proberen uit.
Het andere nieuwe boek van Dautzenberg heet Vuur! en is een bloemlezing van Nederlandse schrijvers met bezieling en betrokkenheid bij de samenleving. Van Frederik van Eeden tot Kristien Hemmerechts.
.
Hier de Engelse cover van het boek van Jim Al-Khalili en JohnJoe McFadden getiteld Hoe leven ontstaat, binnenkort dus in het Nederlands. De (mij) bekende Al-Khalili, die op de Engelse tv met veel enthousiasme over zijn wetenschap vertelt, besprak in een kort filmpje hoe kwantummechanica een aantal vragen kan beantwoorden over het leven. Bijvoorbeeld: hoe weten trekvogels de weg? Blijkbaar door ‘quantum entanglement of electrons in the retina’. Ja, dat snapte ik en het is reuze interessant!
.
.
Massapsycholoog Jaap van Ginneken schreef een boek over zijn onderzoek naar leiderschap, Het profiel van de leider. Dit beantwoordt de vraag waarom sommige mensen uitverkoren worden tot leider. En kun je er zelf wat aan doen? Het antwoord op de tweede vraag: nee, niet veel. Als je bepaalde eigenschappen niet hebt, heb je die niet en dan zal het heel moeilijk worden toch leider te worden (mocht je dat willen). Het antwoord op de eerste vraag omvat veel zaken waarvan je denkt: Wát? Zo zijn leiders vaak in de zomer geboren, hebben ze gemiddeld een 20 Hz lagere stem, zijn ze man, en zijn ze 5 cm langer dan gemiddeld (waarbij de herverkozen Amerikaanse presidenten weer gemiddeld 5 cm langer zijn dan hun niet herverkozen collega’s.) Mind boggling stuff! (Ook hier heeft komt de holbewoner trouwens weer voorbij.)
.
Debuutauteur Gareth Risk Hallberg schreef een roman over New York in de jaren zeventig, Stad in brand. Over punk, krakers, moord in Central Park, met veel personages uit alle lagen van de bevolking. Hoofdredacteur vertaalde fictie Jessica Nash verzekerde ons dat je na het lezen van alle 1088 (!) pagina’s het jammer zult vinden dat het boek uit is en je nog graag had willen weten hoe het nu verder gaat met de personages. De Nederlandse vertaling komt tegelijk met het Amerikaanse origineel uit.
.
De rest van de nieuwe titels bespreek ik in een volgende blog!
Welk boek spreekt jou aan?
Een avond met David Mitchell
Vorige week ben ik naar Een avond met David Mitchell in Amsterdam geweest. Ik heb alle boeken van Mitchell gelezen en heb hem al eerder gezien bij een interview dus daar wilde ik graag bij zijn.
De avond bestond uit verschillende onderdelen: een interview met David Mitchell (door Annelies Beck) en een ‘masterclass David Mitchell lezen’ door uitgever Lidewijde Paris. Je kon je boek laten signeren (lange rij!) en een tentoonstelling bekijken over hoe Tijdmeters, het nieuwste boek van David Mitchell, gemaakt werd, en ter afsluiting een hilarische quiz (petje op/petje af).
Al met al een fantastische avond waarbij ik meteen zin kreeg Tijdmeters te herlezen, ook al vond ik ‘m in eerste instantie een beetje tegenvallen. Heel vreemd was het, dat aan het eind van de avond mijn horloge een kwartier achterliep (Tijdmeters, he?). De tram op weg naar Een avond was nog precies op tijd geweest dus het moet tussen 19.00 en 22.30 gebeurd zijn… Even bijgesteld, en nu loopt ie weer goed. Is dat niet vreemd?
We kregen een goodiebag mee met daarin twee boeken. Nee, niet van David Mitchell, maar de perfecte boeken voor fans van David Mitchell: De eerste vijftien levens van Harry August door Claire North en Waarom ik soms op en neer spring door Naoki Higashida (vertaald door David Mitchell).
De Boekblogger 