Deze chick-lit leek me leuk toen ik het in de winkel zag, maar Leesdame blogde erover en zei dat het leuk was maar wel één van dertien in een dozijn. Toch kon ik het niet laten liggen toen ik het bij de nieuwe boeken in de bieb zag. Het probleem: ik vind de cover zo leuk, die trekt mij heel erg aan!
En gelukkig vond ik het ook een heel leuk boek. Misschien wel dertien in een dozijn, maar dan lees ik toch liever deze dan de andere twaalf! 🙂
De urenfabriek: Waar het over gaat
Van de website van de uitgever:
Felice komt terecht bij patroon Ria de Roos op de sectie Arbeidsrecht. Ria blijkt een zuurpruim, opgefokt en kwaadaardig. Na een paar maanden is Felice eraan gewend dat ze nooit waardering krijgt. Ze raakt niet meer zo snel in paniek, gaat de beruchte vrijdagmiddag Blickborrel uit de weg, en weet hoe ze zich op zakenreizen heeft te gedragen. Maar de lange kantooruren en extreme werkdruk zijn funest voor haar seksleven. En wanneer de plagerige advocaat Simon steeds meer aandacht aan haar besteedt, gaat Felice grandioos voor de bijl.
Een kijkje in de wereld van de Grote Advocatuur door de ogen van de dappere stagiaire Felice.
De urenfabriek: Wat ik ervan vond
Leuk boek, leuk boek! Een chicklit zonder dom hoofdpersoon, dat is al een plus (dat Shopaholic meisje is oliedom, en toch wel een beetje hét voorbeeld van de chicklit haters). Ook is Felice niet uit op een vriendje, zoals vaak in chick-lits. Voeg daaraan toe de setting van een advocatenkantoor en dan is toch eens wat anders dan de gemiddelde chick-lit.
Felice is gewoon en aardig, een beetje onzeker, maar ze heeft het toch maar mooi voor elkaar: een 3-jarige stage bij een gerenommeerd advocatenkantoor. Haar baas is echter een verschrikking en ze moet keihard werken. Haar vriendin op een andere afdeling wordt zelfs ziek door al het harde werken. Ja, en dan is er toch een man die haar beter wil leren kennen, maar Felice valt niet zomaar voor hem, ze ziet heus wel dat hij getrouwd is en dat iets met hem beginnen geen goed idee is.
Het leest heel makkelijk weg. Het is niet spannend maar wel interessant genoeg om door te lezen. Ik hoopte dat Felice een uitweg zou vinden en niet constant zo hard zou hoeven te werken, en haar baas een hak zetten, leek me ook wel geschikt.
Het einde, waar Felice nog een keertje terug gaat, en later, als ze tv kijkt (dit voor voor mensen die het boek al hebben gelezen) vond ik een beetje flauw en overbodig. Maar verder was het een heerlijk boek en het was leuk een kijkje te nemen in de keuken van de advocatuur – daar werken de stagiaires al net zo hard als de arts-assistenten in ziekenhuizen. Dat had ik niet gedacht. Ook inzicht in het sfeertje is leuk- het is bijna een sekte, omdat ze heel weinig tijd hebben gaan ze voornamelijk met collega’s om. En Felice durfde niet goed aan haar ouders uit te leggen hoe hard ze werkte, want als je niet in het wereldje thuis bent, begrijp je daar niets van.
Een leuke chicklit!
Mijn waardering: 4.5/5
Bladzijden: 320
Publicatie datum:Â 2012
Dit boek heb ik: geleend bij de bibliotheek
De Boekblogger 
Lijkt me een lekker ontspannend boek met inderdaad een prachtige cover, Judith.
@Nadine Ja, mooi he?
Wel handig dat de bibliotheek dit boek had 😉 Je hebt helemaal gelijk, chicklits met een wat naïef hoofdpersoon met als enig doel in haar leven het vinden van een man… daar heb ik niet zo’n behoefte aan. En velen met mij niet. Ook niet leuk als alle losse eindjes – op wat voor een onhandige en onlogische manier dan ook – aan het einde bij elkaar gebracht worden. Maar dit boek klinkt zeker niet verkeerd! En de cover is inderdaad leuk 🙂
Dit klinkt inderdaad als een leuk boek! Een geluk dat mijn bieb het ook heeft, dus als ik eens zin heb wil ik deze ook wel lezen.
Ik heb zonet The shoestring club gelezen van Sarah Webben die vond ik ook heel leuk. Er zat wat meer achter het verhaal dan de oppervlakkige probleempjes.
Katrien, ik denk dat je deze wel leuk vindt, inderdaad.
*The Shoestring Club* ken(de) ik nog niet- volgens mij lees jij toch nog best leuke boeken en niet alleen maar voor school. Gelukkig maar.
Klinkt als een goed boek, die wil ik graag lezen!
Ja, het is een leuk boek, Nina.
Lijkt me een erg leuk boek, je hebt me nieuwsgierig gemaakt!
Ja, beslist leuk!
Ik had de titel (en de hippe voorkant) al eens ergens gezien, maar ik dacht steeds dat het om ’n (saaie) autobiografie ging. Niet dat een autobiografie per definitie saai is, maar goed, jouw blog geeft me een andere kijk op het boek. Wie weet dat ik het ook op m’n leeslijst zet, je geeft het namelijk een behoorlijk hoog cijfer (ondanks dat ‘flauwe’ einde). Als ik het in de bieb zie staan, dan zal ik het boek zeker lenen. De insteek van het verhaal doet me trouwens een klein beetje denken aan ‘Saladedagen’ van Knof.
Joyce, neehoor, geen autobiografie, maar wel gebaseerd op de schrijfster’s eigen stage bij een vergelijkbaar advocatenkantoor. Ik zou het zeker proberen. *Saladedage* ken ik niet – ga ik meteen googlen! 🙂
Ken het boek niet, hopelijk heeft onze bib het ook!
Misschien wel, Boekboetiek. Of anders kun je het misschien reserveren/bestellen van een andere bibliotheek. Bij ons is dat tegenwoordig gratis (en héél handig).
Leuk om mijn naam hier terug te zien 🙂 Thanks!
Door jouw recensie was het boek weer in mijn belangstelling gekomen, Leesdame. Dus nog bedankt!
Pingback: De urenfabriek | Boeklover